Miesięcznik Rynek Instalacyjny

Od momentu wejścia do UE, niezależnie od tego, kto w Polsce rządzi, mamy własne spojrzenie na plany i działania Wspólnoty dotyczące kierunków rozwoju gospodarki, zwłaszcza energetyki i budownictwa. Mam wrażenie, że lubujemy się, jak przed wiekami, w mitach o szczególnej roli naszego narodu, naszej specyfice i chętnie sięgnęlibyśmy nawet po weto. Staramy się trwać – a nie rozwijać, konserwować – a nie inspirować do zmian. Brakuje nam spojrzenia przynajmniej na 2–3 dekady do przodu i wytyczenia drogi oraz konsekwencji w realizacji planów. Taka postawa władz i nas jako społeczeństwa to recepta na stagnację, a może i upadek. Czasu ciągle ubywa, wyzwania rosną, a nasi partnerzy i sąsiedzi chcą przyspieszenia i gotowi są przeznaczać na nie spore kwoty. A my potrzebujemy ogromnych środków na inwestycje i przyjęty przez UE nowy budżet musimy wykorzystać maksymalnie efektywnie – następny może nie być tak wysoki.

Mijający rok to oczywiście nie tylko negocjacje wokół kierunków rozwoju UE, ale przede wszystkim pandemia, która przypomniała, że nie pozbyliśmy się na zawsze zagrożeń potrafiących uśmiercić miliony ludzi. O ile wcześniej na choroby i epidemie spory wpływ miał poziom higieny i jakość wody oraz kanalizacja, obecnie spośród czynników środowiskowych w największym stopniu oddziałuje na nas zanieczyszczone powietrze, zwłaszcza smog – a tam, gdzie występuje smog, na COVID-19 choruje więcej osób. Związki, które się w nim znajdują, uszkadzają nabłonek dróg oddechowych i umożliwiają wirusom łatwiejsze wnikanie do organizmu. Ludzie narażeni na smog są po prostu mniej odporni. Co więcej, smog pomaga wirusom migrować – przylepiają się one i fruną wraz z pyłem zawieszonym w powietrzu. Stawia się nawet tezy, że to nie wirusy są zimą silniejsze, ale my słabsi z powodu smogu... Kolejną obserwacją jest spadek poziomu smogu podczas lockdownu – czyli wpływa na niego nie tylko niska emisja, ale także komunikacja (silniki spalinowe), na poziomie od 20 do 40%. W momencie kiedy zamykamy numer, liczba zgonów na COVID zbliża się w naszym kraju do 24 tys., a według ekspertów smog zabiera przedwcześnie życie ok. 50 tys. Polaków rocznie.

Na walkę ze smogiem mamy wydać do 2030 roku ponad 100 mld zł. Pierwsze podsumowania mówią, że do połowy tego roku zrealizowano 5% celu przy 3% wydanego budżetu. To dobra informacja, ale złą jest powolne tempo – po 2 latach z planowanych 12 mamy tylko 5% realizacji. A powinniśmy zdziałać przynajmniej trzy razy więcej.

Dlaczego o tym piszę? Bo tak jak w XIX i XX w. poradziliśmy sobie dzięki nowym technologiom dostaw czystej wody i odprowadzania oraz oczyszczania ścieków, tak obecnie musimy sobie poradzić z problemem braku czystego powietrza do oddychania. Poprzeczka jest tu podniesiona wyżej – nie chodzi tylko o rozwijanie technologii uzdatniania powietrza wprowadzanego do budynków, bo te już mamy, ale o to, by nie truć środowiska. Powietrze zewnętrzne musi być czyste, a emisja obniżona w celu spowolnienia zmian klimatycznych. Od tego, jak sobie z tym poradzimy, zależy los ludzi na całym globie, nie tylko tych już narażonych na smog.

A na zakończenie roku publikujemy artykuły, w których autorzy patrzą w przyszłość i piszą o poszukiwaniu nowych technologii w magazynowaniu ciepła i chłodu, współpracy różnych źródeł ciepła czy nowym podejściu do wentylacji, w aspekcie energetycznym i jakości powietrza, nie tylko w nowych budynkach, ale też w tych, które czeka zapowiedziana unijna fala renowacji.

Zapraszam do lektury i życzę z całym zespołem zdrowych Świąt!

 

Waldemar Joniec

SPIS TREŚCI:

AKTUALNOŚCI