Artykuł jest kontynuacją publikacji [1] i [2]. Podobnie jak poprzednio, często przywoływana jest w nim praca [3], która zasługuje na dużą uwagę, gdyż stanowi cenne źródło wiedzy z zakresu ciepłownictwa. Na podkreślenie zasługuje podanie wielu istotnych informacji, których nie można znaleźć w innych publikacjach.
W artykule [2] opisano sposób wyznaczania parametrów pracy pomp obiegowych w ciepłowniach, tzw. układ klasyczny z kotłami wodnorurkowymi (La Monta, WR) wymagającymi niemal stałego (Δgk = ±5%) przepływu wody kotłowej.
W istniejących sieciach ciepłowniczych zasilanych z ciepłowni (i elektrociepłowni) kształtowanie wykresów ciśnień piezometrycznych znacznie odbiega od przedstawionych w poprzednim artykule założeń. Wysokość podnoszenia pomp obiegowych powinna być, w przybliżeniu, równa sumie spadku ciśnienia w kotłach, powinna pokrywać spadek ciśnienia w układzie hydraulicznym ciepłowni oraz zapewniać wysokość ciśnienia dyspozycyjnego niezbędnego do odpowiedniej dostawy ciepła do wszystkich odbiorców.
Analizy przeprowadzono dla równomiernie obciążonego systemu ciepłowniczego, ze źródłem ciepła znajdującym się w środku systemu. Oczywiście w rzeczywistości takie systemy ciepłownicze występują bardzo rzadko. Skrajnym przykładem nieregularnej sieci ciepłowniczej może być zasilanie Redzikowa z systemu ciepłowniczego Słupska [4].
Parametry pracy pomp obiegowych w rzeczywistym systemie ciepłowniczym
Systemy ciepłownicze są bardzo zróżnicowane ze względu na wielkość charakteryzowaną przez ich moc szczytową oraz odpowiadającą jej ilość wody sieciowej. Różna jest również struktura odbiorców energii cieplnej, geometria sieci ciepłowniczej, przyjęty wykres centralnej regulacji i stopień zautomatyzowania.
Analizowany system ciepłowniczy zasilany jest z ciepłowni wyposażonej w trzy kotły WR-25 o całkowitej mocy cieplnej QC1 = 87,2 MW. Moc cieplna odbiorców ciepła całego systemu ciepłowniczego wynosi około Qzam = 132 MW. Ciepłownia ta pracuje jako źródło podstawowe, a przy większym zapotrzebowaniu mocy włączana jest druga ciepłownia. Obliczeniowa temperatura zewnętrzna wynosi tz obl = –16°C (I strefa klimatyczna).
Na rysunkach oznaczenie z indeksem „12” odnosi się do czasu, w którym pracują dwie ciepłownie, a indeks „1” do sytuacji, kiedy ciepłownia nr 1 zasila cały system ciepłowniczy.
Moc cieplna
Praca na dwa obszary jest widoczna na wykresach mocy produkowanej przez ciepłownię podstawową w zależności od temperatury zewnętrznej (rys. 1). W warunkach obliczeniowych (tz obl = –16°C) zapotrzebowanie mocy Qs dla całego systemu wynosi:
Natomiast dla fragmentu systemu ciepłowniczego zasilanego przez ciepłownię wynosi:
Przepływ wody sieciowej
Przepływ wody sieciowej w sezonie ogrzewczym 2003/2004 zmieniał się w zakresie Gs = 180–1235 t/h. Na rysunku 2 pokazano przepływ wody sieciowej w zależności od temperatury zewnętrznej.
