Możliwości obniżenia kosztów ciepła z kotłowni zasilanej gazem (cz. 2).
Analiza pracy instalacji c.o. i c.w.u.

Rzeczywiste zapotrzebowanie na moc do centralnego ogrzewania budynków

W cz. 1 artykułu [1] opisano analizowane osiedle, w skład którego wchodzą budynki spółdzielni mieszkaniowej i TBS-u oraz szkoły zasilane łącznie przez 10 kotłowni lokalnych. Przeprowadzono również analizę rzeczywistych potrzeb cieplnych każdego budynku na podstawie zużycia gazu ziemnego.

W tabeli 1 znaleźć można wykaz budynków, ich projektową charakterystykę oraz rzeczywiste potrzeby cieplne. Zgodnie z tymi informacjami redukcja mocy cieplnej na potrzeby centralnego ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej Dq_co = 0,64.

Autor dysponował szczegółowymi danymi dotyczącymi jedynie budynków spółdzielni mieszkaniowej. Znane było zużycie gazu w kotłowniach, nie można było wyznaczyć redukcji mocy cieplnej dla każdego budynku. Redukcja mocy cieplnej na potrzeby c.o. będzie podstawą do zmiany sposobu zasilania budynków, a waha się ona w granicach 0,46–0,60.

Dowiedz się, jak wykonać ogrzewanie w domu zautomatyzowanym »

Rzeczywiste zapotrzebowanie na moc do przygotowania c.w.u.

W podobny sposób przeanalizowano dostawy ciepła na potrzeby przygotowania ciepłej wody użytkowej (tabela 2).

Rzeczywiste potrzeby ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej wynoszą zaledwie 0,10. Należy podkreślić, że zużycie ciepła uwzględnia straty ciepła na przesyle (między kotłowniami a budynkami). Założono, że dobowe zużycie wody ciepłej wynosi 70 litrów na osobę.

Dowiedz się, jaka jest sezonowa sprawność kotłowni gazowej w warunkach rzeczywistych »

Otrzymane wyniki są zbliżone do wyników pomiarów wykonywanych w budynkach z opomiarowaniem poboru ciepłej wody użytkowej w mieszkaniach. Następnie wyznaczono maksymalną moc cieplną do przygotowania ciepłej wody użytkowej (Q_cw^max). Wartości te posłużą do wymiarowania wymienników do podgrzewania c.w.u.

Godzinowy współczynnik nierównomierności poboru c.w.u. wyznaczono z zależności [2]:

Moce wymienników ciepła potrzebnych do podgrzewania ciepłej wody użytkowej wyszczególniono w tabeli 3.

W tabelach 2 i 3 podano trzy warianty rozwiązań dostawy ciepłej wody użytkowej:

1.  wymienniki c.w.u. w każdym budynku spółdzielni mieszkaniowej (suma mocy Q_cw^WI = 541 kW),
2.  wymienniki c.w.u. w każdej istniejącej kotłowni (suma mocy Q_cw^WK = 392 kW),
3.  jeden wymiennik c.w.u. w nowej kotłowni (moc Q_cw^WKn = 282 kW).