Inżynier – zawód poszukiwany

• Czy w Pana ocenie zainteresowanie studiami technicznymi zwiększa się, czy raczej spada?

Z pewnością popularność studiów rośnie, a mimo to w tym roku akademickim naukę na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej rozpoczęło 440 osób, podczas gdy w ubiegłym roku 540. Z liczbą studentów wiąże się ministerialna dotacja, zatem wydawałoby się, że im więcej chętnych, tym lepiej dla uczelni. Niestety, większa liczba studentów to również większe koszty. Musimy więc tak manewrować, aby te wpływy i wydatki zrównoważyć.

Oczywiście sytuacja, gdy jest więcej chętnych niż miejsc na uczelni, ma też dobre strony. Możemy przyjąć studentów o wyższym poziomie wiedzy, co wyraźnie procentuje podczas późniejszej pracy dydaktycznej. Podczas studiów technicznych przekazujemy zarówno wiedzę ogólną, jak i zawodową.

W latach poprzednich, kiedy na egzaminie maturalnym nie zdawano matematyki, musieliśmy uczyć studentów tego, co powinni opanować już w szkole średniej – wpływało to niekorzystnie na poziom nauczania. Fakt, że matematyka wróciła na maturę, daje się już zauważyć.

• A czy studia dobrze przygotowują inżynierów do późniejszej pracy, także za gra­nicą?

Na Wydziale oferujemy kilka specjalności, trzy z nich są czysto inżynierskie i ich absolwenci mają w zasadzie zagwarantowaną pracę. Pierwsza z tych specjalizacji obejmuje ogrzewnictwo, ciepłownictwo, wentylację, klimatyzację i gazownictwo, druga to instalacje wodociągowe i kanalizacyjne, a trzecia, bardzo popularna, to budownictwo wodne.

Oprócz tego na kierunku ochrona środowiska proponujemy takie specjalności, jak ochrona powietrza, ochrona wód powierzchniowych i ochrona gleby. Po tym kierunku jest trochę trudniej o zatrudnienie, ale najlepsi absolwenci nie mają problemów ze znalezieniem dobrze płatnej pracy. Wielu z nich podejmuje też studia podyplomowe lub studia niestacjonarne na kierunkach inżynierskich. Po ich ukończeniu mogą ubiegać się o uprawnienia do projektowania i nadzoru budowlanego.

Inżynieria środowiska to bardzo pojemne zagadnienie i kierunki z nią związane znaleźć można nie tylko na politechnikach, ale i na uniwersytetach czy akademiach rolniczych.

• Dużo się mówi o tym, że inżynieria środowiska powinna w większym stopniu ­nawiązywać do programów nauczania dawnych wydziałów inżynierii sanitarnej i wodnej.

Ja także uważam, że powinniśmy w jakimś stopniu wrócić do programów kształcących inżynierów z tamtych czasów, jednak wymagania rynku pracy są teraz inne niż 40 czy 20 lat temu. Zdajemy sobie sprawę, że konieczne jest zwiększenie roli kierunków inżynierskich, bo takie jest zapotrzebowanie rynku. Zrobimy to na pewno, ale jeszcze nie w tym roku.

• Dawniej absolwenci Wydziału byli tak przygotowani do pracy, że spokojnie mogli się mierzyć np. z kolegami niemieckimi. Czy obecni absolwenci również mogą stanąć do takiej konkurencji?

Zdecydowanie tak. Nasi studenci wyjeżdżają na jedno- lub dwusemestrowe stypendia w ramach programów Erasmus, Erasmus Mundus czy Sokrates. Poznają inne sposoby kształcenia, ale nadal uważają, że nasze przygotowanie merytoryczne jest lepsze niż tamtejszych studentów. Z takiej formy kształcenia korzysta ok. 10% studentów Wydziału, jednak powinno to działać w obie strony i musimy zachęcić studentów zagranicznych, by także chcieli się u nas kształcić. Jak na razie są to pojedyncze przypadki.

• Na uczelniach zagranicznych pojawiają się gościnnie wykładowcy, zwykle praktycy, dzielący się swoim doświadczeniem z młodymi adeptami tej „wiedzy tajemnej”, jaką jest technika cieplna i klimatyzacja. Jak to wygląda w warunkach polskich? 

Na studiach podyplomowych czasami zatrudniamy wykładowców, którzy są jednocześnie doświadczonymi praktykami. Natomiast wykładowcy studiów dziennych muszą spełniać pewne kryteria akademickie określone w rozporządzeniu ministerstwa. Staramy się również, aby pojawiali się u nas gościnnie na wykładach profesorowie z uczelni zagranicznych.

• Jakie ma Pan plany jako nowy dziekan WIŚ PW? Co Pana zdaniem trzeba zrobić już, a co w dalszej perspektywie?

W trakcie kampanii wyborczej zadano mi pytanie, co zrobię przez pierwsze 100 dni urzędowania jako dziekan. Odpowiedziałem, że będę się przyglądał, i to robię, choć na Wydziale pracuję ponad 30 lat i wydaje mi się, że znam go dobrze. Jednak inaczej patrzy się na wydział jako zarządzający, a inaczej jako pracownik. 

Jednym z problemów, z którymi muszę się zmierzyć, są finanse – w zeszłym roku Wydział miał mały deficyt, w tym roku powinniśmy wypracować małą nadwyżkę. Wydział powinien zarabiać. Prace naukowe na zlecenie, ekspertyzy, projekty – to działania, które mogą przynieść korzyści, nie tylko finansowe. Weźmiemy np. udział w programie Blue Gas dotyczącym gazu łupkowego, nie przyniesie to początkowo dużych pieniędzy, ale perspektywy są obiecujące.

• Na Politechnice odbyły się niedawno warsztaty robocze z firmą Dalkią. Czy to zapowiedź ściślejszej współpracy?

W lipcu br. prof. Włodzimierz Kurnik, rektor PW poprzedniej kadencji, podpisał umowę o współpracy pracowników wydziałów Inżynierii Środowiska oraz Mechaniki, Energetyki i Lotnictwa z Dalkią Polska. W trakcie seminarium ustalono jej ramy i obszary. Traktuję to jako początek współpracy z przemysłem, która przyniesie korzyści obu stronom.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!