Na rys. 3 przedstawiono budowę i zasadę działania ciśnieniowej tłoczni ścieków. Ścieki rurociągiem grawitacyjnym (12) dopływają do komory separatora (6 lub 5), w której na zamontowanej kracie (sicie) (4) następuje zatrzymanie zanieczyszczeń o rozmiarach większych od prześwitu kraty. Podczyszczone ścieki spływają następnie grawitacyjnie poprzez kanały pompy (2), która w danej chwili nie pracuje, do zbiornika retencyjnego (1).
Gdy zbiornik ten napełni się ściekami, sonda (8) wysyła sygnał do sterownika (16), który uruchamia pompę ściekową (2). Po włączeniu pompy podczyszczone ścieki ze zbiornika retencyjnego tłoczone są przez komorę separatora (6), z której zabierają zatrzymane na kracie zanieczyszczenia do ciśnieniowego rurociągu tłocznego (11).
Kiedy zwierciadło ścieków w zbiorniku retencyjnym obniży się do poziomu minimalnego, sonda wysyła sygnał do sterownika, który wyłącza pompę. Podczas pracy pompy (2) ścieki z rurociągu grawitacyjnego są kierowane do zbiornika retencyjnego przez drugą niezależną komorę separatora (5) oraz pompę pozostającą w bezruchu (3). Zamontowane w tłoczni ścieków pompy pracują na przemian.
Do tłoczenia ścieków przewodami tranzytowymi na duże odległości w grawitacyjnej kanalizacji ciśnieniowej lub podciśnieniowej można zastosować pneumatyczną tłocznię ścieków.
Na rys. 4 przedstawiono budowę i zasadę działania pneumatycznej tłoczni ścieków stosowanej w systemach kanalizacji grawitacyjnej i ciśnieniowej. Ścieki zbiorczym rurociągiem ciśnieniowym lub grawitacyjnym (1) spływają do studzienki rozprężnej (2), z której rurociągiem grawitacyjnym (4), a następnie rurociągiem grawitacyjno-ciśnieniowym (8) spływają do pierwszego zbiornika na ścieki (15).
W tym czasie automatyczne zawory odcinające (7, 33, 35 i 14) są otwarte, natomiast zawory odcinające (9, 20, 28 i 29) zamknięte. W trakcie napełniania się zbiornika (15) powietrze jest z niego wypychane przez rurociąg odpowietrzający (12). Gdy ścieki w zbiorniku osiągną maksymalny poziom, sonda do pomiaru poziomu zwierciadła ścieków (17) wysyła sygnał do sterownika, który zamyka zawory odcinające (7, 14, 33 i 35), a otwiera zawory (9, 20, 28 i 29).
Wtedy rurociągiem ciśnieniowym (16) do zbiornika (15) tłoczone jest powietrze ze sprężarek (23), które wypycha ścieki ze zbiornika do tranzytowego rurociągu ciśnieniowego (11). Gdy ze ścieków opróżniany jest pierwszy zbiornik (15), w tym czasie napełnia się drugi (31). Kiedy pierwszy zbiornik jest pusty, sonda do pomiaru poziomu zwierciadła ścieków (17) wysyła sygnał do sterownika, który przełącza automatyczne zawory odcinające i cykl pracy zaczyna się od początku.
Gdy istnieje potrzeba przetłoczenia ścieków z kanalizacji podciśnieniowej na dużą odległość, można zastosować stację próżniowo-pompową wyposażoną w sprężarki w miejsce pomp ściekowych. Na rys. 5 przedstawiono budowę i zasadę działania stacji próżniowo‑pompowej ze sprężarkami. Stacja taka wyposażona jest w dwa zbiorniki, w których naprzemiennie panuje podciśnienie lub nadciśnienie.
Gdy ze zbiornika (2) wypompowywane jest powietrze przez pompy próżniowe (22), ścieki ze zbiorczych rurociągów podciśnieniowych (15) za pomocą automatycznych zaworów odcinających kierowane są właśnie do tego zbiornika (2), który napełnia się ściekami. W tym czasie zbiornik (1) jest już pełny i do niego tłoczone jest powietrze ze sprężarek (21). Powietrze tłoczone do zbiornika (1) wypycha rurociągiem ciśnieniowym (14) ścieki do oczyszczalni.
Przeczytaj także: Kanalizacja ciśnieniowa i podciśnieniowa obszarów wiejskich >>
Literatura
1. Kalenik M., Niekonwencjonalne
systemy kanalizacji, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2011.
2. Materiały
firmy Huber Technology.
3. Urządzenia
do oczyszczania ścieków, www.cmm-czarkowski.com.pl/urządzenia.html.
| Chcesz być na bieżąco? Czytaj naszego newslettera! |
