Wybrane aspekty zapotrzebowania na energię do chłodzenia budynków według nowych przepisów

Podstawowe dylematy, przed jakimi stanęli autorzy metodyki obliczeń zapotrzebowania na energię do chłodzenia, były z pewnością następujące:

• jak pogodzić niemal nieskończoną ilość wersji instalacji chłodniczo-klimatyzacyjnych istniejących i projektowanych w budynkach z koniecznością opracowania jasnego i prostego algorytmu obliczeń,
• jak uwzględnić indywidualne cechy obiektu i sposoby użytkowania instalacji chłodzenia (klimatyzacji) budynku w obliczu konieczności uogólnienia modelu obliczeniowego.

Problemy te, co oczywiste, nie znajdą nigdy optymalnego rozwiązania, dlatego użytkownicy i autorzy obliczeń zapotrzebowania na energię do chłodzenia wykonywanych w oparciu o procedurę zawartą w nowym rozporządzeniu w sprawie metodologii [2] są zmuszeni zaakceptować jej następujące cechy:

• z racji koniecznych uproszczeń wyniki uzyskane w oparciu o zaproponowaną metodykę powinny być traktowane jako oszacowanie, a nie precyzyjne obliczenie potencjalnych nakładów energii na chłodzenie budynku,
• zaproponowane procedury wskazują i promują te rozwiązania instalacji, które umożliwiają najbardziej efektywne energetycznie chłodzenie budynków.

Jak wynika z publikacji [11, 12, 13, 14, 16], na wielkość zapotrzebowania poszczególnych nośników energii na chłodzenie mają wpływ nie tylko cechy konstrukcyjne agregatów i urządzeń ziębniczych, których obiektywną ocenę umożliwiają wskaźniki efektywności deklarowane przez producenta, ale również zagadnienia eksploatacyjne, zależne od sposobu wymiarowania i projektowania oraz cech ocenianego budynku.

Warto przeczytać: Wpływ rodzaju wymiennika wyparnego na efektywność solarnych systemów klimatyzacyjnych >>

Poprawna identyfikacja powyższych zagadnień stanowi duże utrudnienie w sformułowaniu procedury jasnej i zrozumiałej dla wykonujących obliczenia zapotrzebowania na energię do chłodzenia.

Rola wskaźników efektywności energetycznej urządzeń ziębniczych w metodyce obliczeń zapotrzebowania na energię do chłodzenia

Podstawowym pojęciem, które definiuje sposób konwersji mocy napędowej dostarczanej do urządzenia ziębniczego (Pel) na użytkową wydajność chłodniczą (FCh), jest wskaźnik efektywności EER zdefiniowany równaniem  (1):

(1)

Głównym problemem przy wyznaczaniu zapotrzebowania na energię do chłodzenia budynków jest dynamika zmian wartości tego wskaźnika wraz ze zmieniajacymi się w czasie warunkami eksploatacji agregatu ziębniczego oraz konieczność wyznaczenia jego średniosezonowej wartości w postaci SEER.

Szczegółowa analiza tego zagadnienia dla agregatów sprężarkowych napędzanych energią elektryczną, stanowiących podstawowe wyposażenie systemów chłodzenia budynków, została przedstawiona w artykule opublikowanym w poprzednim numerze „RI” [16].

Podstawową tezą, którą autor starał się w nim udowodnić, jest zasadność zastosowania w procedurze obliczeniowej zapotrzebowania na energię do chłodzenia wskaźników efektywności agregatu ziębniczego wyznaczanych w warunkach określonych przez europejskie zrzeszenie producentów urządzeń klimatyzacyjnych Eurovent (EEREV i ESEER) [17].

Wskaźniki te stanowią wartości referencyjne (odpowiednio: EERref i SEERref), w stosunku do których wprowadza się poprawki uwzględniające warunki pracy i rodzaj instalacji, w których pracuje agregat w ocenianym obiekcie.

Wyznaczenie uśrednionych dla poszczególnych typów agregatów referencyjnych wskaźników efektywności wiązało się z dość żmudnymi analizami charakterystyk energetycznych tego typu urządzeń dostępnych w źródłach [17, 18]. Przy tej okazji dokonano obserwacji, z których najważniejsze wnioski zostały zaprezentowane poniżej.

Wyniki zaprezentowane na wykresach (rys. 1, 2, 3) zostały oparte na analizie statystycznej wartości wskaźników EEREV i ESEER opublikowanych przez Eurovent [17 dla produktów dziesięciu czołowych producentów tego typu urządzeń obecnych na rynku europejskim. Dodatkowo, w celu sprawdzenia tendencji zmian, jakie dokonały się w tej branży na przestrzeni ostatnich lat, uzyskane wyniki porównano z rezultatami podobnej analizy wykonanej przez autora w roku 2007.

Wyniki analizy potwierdzają dużą zależność efektywności energetycznej agregatu od jego konstrukcji (rodzaj sprężarki, typ czynnika ziębniczego, wielkość wymienników, wyposażenie dodatkowe), dlatego w praktyce elementy te muszą być przede wszystkim przedmiotem dokładnej identyfikacji przez osobę wykonującą obliczenia.

Produkty o podobnej konstrukcji, zarówno tego samego, jak i różnych producentów, wykazują duże zróżnicowanie wskaźnika EEREV oraz ESEER, co potwierdza konieczność dokładnej identyfikacji agregatu przy obliczeniach zapotrzebowania na energię do chłodzenia.

Przykładowo maksymalne odchylenie średnich wartości ESEER dla pojedynczego producenta wynosi aż 36%, natomiast odchylenie standardowe dla próby średnich wartości ESEER wszystkich badanych producentów – tylko 4%.

W badanym okresie prawie zupełnie wycofane zostały ze sprzedaży agregaty z czynnikiem R407C, co potwierdza prawdziwość wniosków poczynionych przez autora w publikacjach [11, 12].

W tym samym okresie można zaobserwować rozwój technologiczny dwóch dominujących obecnie konstrukcji agregatów prowadzący do wzrostu średniej wartości wskaźnika efektywności EEREV, odpowiednio o 2,1% dla sprężarek spiralnych i 2,4% dla śrubowych (rys. 2a).

Warto podkreślić, że EEREV wzrósł pomimo wprowadzenia do sposobu jego określania „niekorzystnych” zmian związanych z normą PN-EN 14511-3:2011 [3], zgodnie z którą wartość efektu chłodniczego („użyteczna wydajność chłodnicza”) agregatu jest pomniejszana o ciepło podgrzania cieczy w pompie obiegowej, a do mocy pobieranej przez sprężarkę dodawana jest moc urządzeń niezbędnych do pracy agregatu, takich jak pompy, wentylatory, układ sterowania itp.

Potwierdzenie znalazła też teza, że wartość wskaźnika EEREV nie jest wystarczająca do oceny energetycznej urządzenia ziębniczego w ciągu całego sezonu jego eksploatacji. Przykładowo wartości wskaźnika EEREV dla agregatów ze sprężarką śrubową i czynnikiem R134a są niższe niż dla porównywanych w tym samym czasie agregatów ze sprężarkami spiralnymi (scroll) i czynnikiem R410A (rys. 2a), natomiast średniosezonowa wartość wskaźnika efektywności ESEER porównywana dla tych samych typów urządzeń wykazuje zależności przeciwne (rys. 2b).

Od 2007 r. nastąpił wyraźny postęp technologiczny w zakresie konstrukcji agregatów ze sprężarkami śrubowymi i czynnikiem R134a (wzrost średniej wartości ESEER o ok. 8%) przy braku postępu dla grupy agregatów ze sprężarkami spiralnymi i R410A, dla których zanotowano nieznaczny spadek wartości ESEER o 3% wynikający raczej z innego sposobu określania wskaźników aktywności, podyktowanego nowymi zapisami normy [3] (patrz rys. 2b).

Wykres na rys. 3 przedstawia wpływ konstrukcji agregatu (głównie sprężarki) na jego efektywność przy zmieniających się w stosunku do parametrów referencyjnych (dla których wyznaczana jest wartość EEREV) warunkach pracy przy częściowym obciążeniu chłodniczym. Wyraża to stosunek ESEER/ /EEREV, który w 2007 r. był mocno zróżnicowany dla obydwu grup urządzeń (1,48 dla sprężarek spiralnych i 1,26 dla śrubowych), natomiast takie samo porównanie w roku 2014 wykazało znacznie mniejszą rozpiętość pomiędzy tymi dwoma grupami (odpowiednio 1,40 i 1,33). 

Wartość tego stosunku została wykorzystana w metodyce obliczeń zawartej w nowym rozporządzeniu w sprawie metodologii [2] dla przypadków, gdy jedyną informacją, jaką dysponuje wykonawca obliczeń, jest wartość wskaźnika efektywności urządzenia ziębniczego w warunkach referencyjnych EERref = EEREV.

Końcowa wersja metodyki obliczeń zapotrzebowania na energię do chłodzenia budynków zastosowana w nowym rozporządzeniu

Zgodnie z ogólną strukturą przepływu energii w systemie chłodzenia budynku przedstawioną na rys. 4 urządzenie ziębnicze wraz z niezbędnym wyposażeniem jest podstawowym, choć nie jedynym składnikiem, którego bilans energetyczny jest niezbędny do obliczenia rocznego zapotrzebowania na energię do chłodzenia. 

Jednym z kluczowych zagadnień w zaproponowanej metodyce obliczeń jest sposób wyznaczania możliwie bliskiej rzeczywistości wartości sezonowego wskaźnika efektywności SEER na podstawie danych i informacji, które mogą być dostępne dla wykonawcy obliczeń charakterystyki energetycznej budynku. 

Przeczytaj także: Chłodzenie adiabatyczne w układach klimatyzacji komfortu >>

Podsumowując wnioski z dotychczasowych publikacji autora na ten temat, mając na uwadze pewne nadrzędne cechy, jakie powinny cechować metodykę opisaną w rozporządzeniu, czyli: jasność procedury, powszechność i dostępność danych do obliczeń oraz jednoznaczność uzyskanych wyników (możliwość ich weryfikacji), zdecydowano się na wykorzystanie do obliczeń wartości wskaźnika SEER następujących wskaźników efektywności energetycznej (powszechnie dostępnych, publikowanych w katalogach producentów [18] oraz na stronie Eurovent [17]):

• EERref, czyli wartość wskaźnika efektywności urządzenia ziębniczego EEREV, określanego przez producenta i potwierdzanego przez Eurovent na podstawie badań urządzenia przy 100% wydajności chłodniczej oraz pracy w następujących warunkach referencyjnych:
• dla urządzeń służących do oziębiania cieczy ze skraplaczem chłodzonym powietrzem (zwanych potocznie agregatami wody lodowej): woda oziębiana o parametrach tw1/tw2 = 12/7°C, powietrze wlotowe chłodzące skraplacz: tZ1 = 35°C,
• dla urządzeń służących do oziębiania cieczy ze skraplaczem chłodzonym cieczą: woda oziębiana o parametrach tw1/tw2 = 12/7°C, ciecz chłodząca skraplacz: woda o parametrach tC1/tC2 = 30/35°C,
• dla urządzeń służących do bezpośredniego oziębiania powietrza ze skraplaczem chłodzonym powietrzem (zwanych potocznie klimatyzatorami): powietrze wlotowe do parowacza o parametrach: tS = 27°C, tm = 19°C, powietrze wlotowe chłodzące skraplacz: tZ1 = 35°C,
• dla urządzeń służących do bezpośredniego oziębiania powietrza ze skraplaczem chłodzonym cieczą (zwanych potocznie klimatyzatorami ze skraplaczem wodnym): powietrze wlotowe do parowacza o parametrach: tS = 27°C, tm = 19°C, ciecz chłodząca skraplacz: woda o parametrach tC1/tC2 = 30/35°C;
• SEERref, czyli referencyjna wartość sezonowego wskaźnika efektywności urządzenia ziębniczego określanego na podstawie badań i metodyki obliczeń przyjętych przez Eurovent, oznaczanego w katalogach i innych dokumentach jako ESEER. Na marginesie warto zaznaczyć, że w wielu publikacjach nosi on nazwę europejskiego, sezonowego wskaźnika efektywności chłodzenia. Jednak dla odróżnienia go od noszącego podobną nazwę wskaźnika SEER definiowanego przez normę [4] autor proponuje zmienić jego nazwę na sezonowy wskaźnik efektywności chłodzenia wg Eurovent. Podstawowe cechy wskaźnika ESEER zostały przez autora przeanalizowane w publikacjach [11, 12, 16]. 

Powyższe argumenty spowodowały, że w nowym rozporządzeniu w sprawie metodologii [2] wartość zapotrzebowania na energię końcową do chłodzenia budynku Qk,C jest wyliczana zgodnie z algorytmem przedstawionym poniżej.

kWh/rok  (2)

gdzie mianownik powyższego równania został nazwany (niezbyt fortunnie) średnią roczną sprawnością całkowitą systemu chłodzenia obsługującego budynek:

(3)

Dominującą rolę w powyższym równaniu odgrywa wartość SEER, której poprawne obliczenie warunkuje wiarygodność otrzymanych wyników końcowych.

Ponieważ procedura zawarta w nowym rozporządzeniu musi w miarę możliwości obejmować wszystkie przypadki systemów chłodzenia, jakie mogą mieć miejsce w budynku, zdecydowano, że wartość SEER w równaniu (3) będzie obliczana na podstawie równania:

(4)

gdzie wartości SEERref przyjmują różne postaci w zależności od możliwych przypadków rozwiązań instalacji chłodzenia. 

W celu przybliżenia wartości wskaźników efektywności SEERref do rzeczywistych warunków eksploatacji panujących w analizowanym obiekcie zdecydowano się na wprowadzenie do obliczeń wartości SEER współczynników poprawkowych ci obejmujących najbardziej rozpowszechnione przypadki rozwiązań systemów chłodzenia. 

Określone w rozporządzeniu [2] wartości współczynników ci wynikają z zasad termodynamiki i wymiany ciepła oraz z obserwacji i analizy rynku urządzeń ziębniczych dokonanych przez autorów tej części metodologii.

Wartości współczynników ci zestawione w tabeli 1(odpowiednio tabela nr 16 w tekście rozporządzenia [2]) są i pozostaną zawsze dyskusyjne, gdyż nie oddają, co oczywiste, wszystkich aspektów zagadnienia. 

Jednak po pierwsze, spełniają założone wcześniej cele metodyki obliczeń, po drugie, wskazują projektantom i branżystom sposoby i pewne możliwości rozwiązań prowadzące do oszczędności energii końcowej (przez osiągnięcie w danych warunkach maksymalnej wartości wskaźnika SEER).

Należy przy tym zaznaczyć, że przyjmując współczynniki ci w tabeli 1 jako wartości stałe, zrezygnowano z bardziej wnikliwego i skomplikowanego sposobu ich wyznaczania proponowanego we wcześniejszych publikacjach autora, gdyż wiązałoby się to z koniecznością identyfikacji m.in. rzeczywistych nastaw temperatur w sterownikach urządzeń oraz strategii sterowania w ocenianym obiekcie. 

W praktyce doprowadziłoby to do sytuacji, w której wykonujący obliczenia charakterystyki energetycznej budynku mieliby możliwość kreowania fikcyjnych założeń, które są trudne lub niemożliwe do weryfikacji.

Przeczytaj także: Efektywność solarnych układów klimatyzacyjnych wykorzystujących wymienniki gruntowe >>

Poniżej przedstawiono kilka dodatkowych wyjaśnień do danych zawartych w tabeli 1, których nie udało się zawrzeć w nowym rozporządzeniu w sprawie metodologii [2].

Podstawowym obowiązkiem wykonującego obliczenia zgodnie z rozporządzeniem jest identyfikacja urządzenia ziębniczego (typ, model, wielkość, producent) i na tej podstawie wyznaczenie wartości SEER_ref.

Dla agregatów do oziębiania cieczy (agregaty wody lodowej, chillery itp.) jako SEER_ref należy przyjmować wprost wartości ESEER dostępne w [17, 18].

Dla urządzeń do bezpośredniego oziębiania powietrza (klimatyzator, split, multisplit, agregat skraplający + chłodnica w centrali, roof top, klimatyzator precyzyjny itp.) należy najpierw określić wartość EER_ref, który jest równy wskaźnikowi wyznaczonemu w warunkach określonych przez Eurovent (EER_EV, dostępny w [17, 18]), a następnie przeliczyć go na wartość SEERref zgodnie z równaniem: 

(5)

Zastosowanie równania (5) wynika z faktu, że urządzenia tego typu są klasyfikowane pod względem energetycznym zgodnie z wartością wskaźnika EER_EV i tylko takie dane są powszechnie dostępne [17, 18].

Wartość współczynnika przeliczeniowego SEER_ref/EER_ref równa 1,25 wynika z analizy informacji zawartych w literaturze [5–16], wniosków z obserwacji dotyczących wskaźników efektywności energetycznej agregatów sprężarkowych oraz z założenia, że urządzenie tego typu pracuje, przez większą część okresu eksploatacji, w warunkach:

• średniej temperatury powietrza zewnętrznego chłodzącego skraplacz, która jest o kilkanaście stopni niższa od tZ= 35°C (co powoduje 30–35-procentowy wzrost wartości wskaźnika EER w stosunku do EER_EV), 
• oraz średniej temperatury powietrza wewnętrznego, wlotowego do parowacza, która jest o kilka stopni niższa od tP1 = 27°C (co z kolei powoduje obniżenie wartości wskaźnika EER (o ok. 5–10%) w stosunku do EER_EV).

W razie braku możliwości pozyskania powyższych informacji o urządzeniu można skorzystać z wartości SEER_refzamieszczonych w tabeli 2 (odpowiednio tabela nr 15 w rozporządzeniu), przy czym wykonujący obliczenia musi określić typ konstrukcji urządzenia ziębniczego i przyporządkować go jednej z wersji opisanych w ww. tabeli (np. na podstawie wizji lokalnej).

W każdym przypadku obliczeń ich wykonawca musi również dokonać identyfikacji systemu chłodzenia budynku, sposobu dystrybucji chłodu, rodzaju czynnika chłodzącego, sposobu regulacji temperatury itp.

Podstawą do wyznaczenia wartości współczynników poprawkowych ci była m.in. predykcja wpływu warunków i parametrów pracy danego typu rozwiązania technicznego systemu chłodzenia budynku na uśrednione wartości temperatur odparowania i skraplania w urządzeniu ziębniczym w stosunku do ich wartości generowanych przez warunki referencyjne przyjęte przez Eurovent. Wielkość i kierunek zmian zostały opracowane w oparciu o wnioski wynikające z publikacji [8–16].

Wartości wskaźników SEER_ref podane w tabeli 2 z pewnością będą budziły wątpliwości i dyskusje. W celu wyjaśnienia przynajmniej niektórych z nich sformułowane zostały uwagi zamieszczone poniżej.

Zdecydowano, że będą to wartości jednoznacznie określone, a nie „zakresy wartości”. Powinno to w przyszłości zapobiegać rozbieżnościom w wynikach obliczeń wykonywanych przez różnych autorów.

Wartości SEER_ref podane w tabeli 2 dotyczące agregatów do oziębiania cieczy są wynikiem dogłębnej analizy autora opartej na opracowaniach statystycznych produktów 10 czołowych producentów dokonanej na przestrzeni lat 2007–2014. 

Dla systemów chłodzenia z bezpośrednim oziębianiem powietrza (klimatyzatory), z uwagi na olbrzymią różnorodność systemów i rozwiązań dostępnych na rynku oraz stosunkowo niewielką liczbę produktów certyfikowanych przez Eurovent, wartości wyznaczono na podstawie danych z katalogów wybranych producentów oraz symulacji wskaźników efektywności EER urządzenia ziębniczego typu powietrze/powietrze w różnych warunkach pracy, wykonanych za pomocą programu CYCLE_D [19].

W wierszu nr 4 tabeli 2 wyjaśnienia wymaga fakt, że podana tam wartość dotyczy przypadku, gdy do pokrycia całkowitego, a nie częściowego zapotrzebowania na energię chłodniczą budynku wykorzystuje się rewersyjną pompę ciepła typu ciecz/woda z kolektorami gruntowymi (poziomymi lub pionowymi), przy czym jej praca jest optymalizowana w taki sposób, że w pierwszej kolejności chłód jest pobierany z gruntu w sposób pasywny, bez włączania sprężarki, która jest uruchamiana dopiero wtedy, gdy obciążenie chłodnicze przekracza możliwości pasywnego wykorzystania gruntu.

Wszystkie wartości SEER_ref podane w tabeli 2, poza wierszem nr 5, są odniesione do energii elektrycznej jako nośnika energii dostarczanej do urządzenia ziębniczego. 

Wartość wskaźnika SEERref dla urządzeń absorpcyjnych podana w wierszu 5 tabeli 2 odnosi się do strumienia ciepła napędowego i została określona w oparciu o dane zawarte w literaturze [5, 6, 7].

Z uwagi na stosunkowo niewielkie rozpowszechnienie sprężarkowych agregatów ziębniczych napędzanych w inny sposób (np. urządzenia absorpcyjne, silniki spalinowe, urządzenia bazujące na obiegu Stirlinga itp.) nowe rozporządzenie [2] nie przedstawia procedury obliczeniowej dla tej grupy urządzeń. W tych przypadkach wykonujący obliczenia powinien posłużyć się charakterystykami energetycznymi tych urządzeń zawartymi w dokumentacji technicznej.

Z uwagi na brak możliwości jednoznacznego zdefiniowania przypadków instalacji mogących znaleźć zastosowanie w nowoczesnych, energooszczędnych budynkach, w których często dochodzi do jednoczesnego wykorzystania efektu grzewczego i chłodniczego (np. odzysk ciepła przegrzania w agregatach ziębniczych, układy trigeneracyjne itp.), należy obliczyć SEER (w równaniu (3)) jako stosunek efektu chłodniczego pracy urządzenia (kWh lub MJ) do tej części energii napędowej zużytej na ten cel (kWh lub MJ), która nie służy w tym samym czasie do produkcji ciepła lub energii elektrycznej.

Przeczytaj także: Analiza uzdatniania powietrza wentylacyjnego przy pomocy techniki "desiccant cooling" >>

W nowym rozporządzeniu [2] zamieszczono również tabele zawierające wartości współczynników sprawności związanych z poszczególnymi grupami strat chłodu na drodze od agregatu do powietrza w klimatyzowanym (chłodzonym) pomieszczeniu (odpowiednio tabele 17, 18 i 19 w tekście rozporządzenia, rys. 1, równanie 3). Z racji ograniczonej objętości artykułu dyskusję na ich temat ograniczono do następujących komentarzy:

Zarówno podział na grupy, w których dochodzi do strat chłodu, jak i wartości poszczególnych sprawności prawie w całości przeniesione zostały z poprzedniej wersji rozporządzenia w sprawie metodologii.

Korekty dokonano jedynie w dwóch przypadkach, a mianowicie rozdzielono instalacje z czynnikiem pośredniczącym na nisko- i wysokotemperaturowe oraz uwzględniono zalety stosowania w tych systemach zaworów regulacyjnych z dynamicznym wyrównaniem ciśnienia (PIBCV). Podkreślono w ten sposób pozytywny wpływ tych rozwiązań na oszczędność energii w budynku.

Żeby uniknąć niejednoznaczności, jakie może budzić analiza wymienionych powyżej tabel w rozporządzeniu [2], należy w wierszach 1 i 2 tabeli nr 17 oraz w wierszu 3 tabeli nr 18 przyjąć, że wartości określone dla temperatur cieczy (wody) w zakresie 6–8°C są reprezentatywne dla wszystkich temperatur cieczy mniejszych lub równych 10°C, a wartości podane dla temperatur cieczy (wody) w zakresie 12–16°C są reprezentatywne dla wszystkich temperatur cieczy większych od 10°C.

Podsumowanie

W artykule zaprezentowano tylko niewielką część zagadnień i problemów, jakie stają przed wykonującym obliczenia charakterystyki energetycznej budynku, związanych z wyznaczeniem sezonowanego zapotrzebowania na energię do chłodzenia. Główny nacisk został położony na sposób wyznaczania wartości sezonowego wskaźnika efektywności źródła zimna w postaci agregatu ziębniczego SEER, który odgrywa dominującą rolę w obliczeniach.

Przeprowadzona analiza pozwala na sformułowanie następujących wniosków o charakterze ogólnym:

1. Zaproponowana w nowym rozporządzeniu w sprawie metodologii [2] metodyka obliczania zapotrzebowania na energię końcową do chłodzenia budynków, pomimo znaczących uproszczeń, w zadowalający sposób odzwierciedla aktualny stan techniki chłodniczej w klimatyzacji.
2. Z uwagi na konieczność uogólnienia cech instalacji chłodniczych przy znacznej ich różnorodności, wyników obliczeń zgodnych z zaproponowaną metodyką nie należy utożsamiać z rzeczywistą oceną kosztów eksploatacyjnych ponoszonych na chłodzenie określonego budynku.
3. Główne przyczyny powyższego stanu rzeczy to:

• duża dynamika zmian wartości wskaźnika efektywności energetycznej EER urządzenia ziębniczego uzależniona od lokalnych zmian temperatury powietrza zewnętrznego, warunków pracy urządzeń, budowy, konstrukcji, sposobu regulacji itp.,
• brak możliwości jednoznacznego zdefiniowania warunków klimatycznych, sposobu eksploatacji oraz wpływu uzytkownika na kształtowanie obciążenia chłodniczego budynku,
• sposób obliczania wielkości sezonowego zapotrzebowania na energię użytkową do chłodzenia budynku (Q_C,nd) określony w rozporządzeniu, który zdaniem autora w zdecydowanej większości przypadków generuje wyniki poniżej rzeczywistych wartości.

Literatura

1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (wersja przekształcona) (DzU UE L 153/13).
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw charakterystyki energetycznej (DzU 2014, poz. 888).
3. PN-EN 14511:2011 cz. 1–4 Klimatyzatory, ziębiarki cieczy i pompy ciepła ze sprężarkami o napędzie elektrycznym, do grzania i ziębienia (wersja angielska).
4. PN-EN 14825:2012 Klimatyzatory, ziębiarki cieczy i pompy ciepła ze sprężarkami o napędzie elektrycznym, do grzania i ziębienia. Badanie i ocena w warunkach niepełnego obciążenia oraz obliczanie wydajności sezonowej (wersja angielska).
5. Królicki Z., Termodynamiczne podstawy obniżania temperatury, Wrocław 2006.
6. Pełech A., Wentylacja i klimatyzacja – podstawy, Oficyna Wydawnicza PWr, Wrocław 2008.
7. Rubik M., Pompy ciepła. Poradnik, Technika Instalacyjna w Budownictwie, Warszawa 2006.
8. Wojtas K., Systemy chłodzenia z cieczą pośredniczącą w energooszczędnych budynkach użyteczności publicznej, „Rynek Instalacyjny” nr 3/2014.
9. Wojtas K., Projektowanie energooszczędnych systemów chłodzenia budynków. Wybrane zagadnienia, „Energia i Budynek” nr 4/2012.
10. Wojtas K., Zastosowanie chłodzenia naturalnego w systemach klimatyzacji budynków, „Rynek Instalacyjny” nr 3/2009.
11. Wojtas K., Certyfikacja energetyczna budynków. Propozycja metodyki obliczeń zużycia energii pierwotnej na chłodzenie budynków, „Energia i Budynek” nr 9/2008.
12. Wojtas K., Efektywność energetyczna sprężarkowych agregatów ziębniczych w klimatyzacji. Wdrażanie Dyrektywy EPBD, „Chłodnictwo i Klimatyzacja” nr 7/2008.
13. Wojtas K., Wpływ parametrów projektowych i eksploatacyjnych na efektywność agregatu ziębniczego w klimatyzacji, XI Int. Conference „Air Conditioning, Air Protection and District Heating”, Wrocław – Szklarska Poręba 2008.
14. Wojtas K., Simplified Model of Seasonal Energy Consumption by Air Conditioning System in Non Residential Buildings, CLIMA 2007, Helsinki.
15. 15. Wojtas K., Porównanie układów hydraulicznych w instalacjach chłodniczych budynków, konferencja „Chłodnictwo i klimatyzacja w Polsce – nowe trendy rozwoju”, Warszawa 2014.
16. Wojtas K., Średniosezonowy wskaźnik efektywności agregatu ziębniczego w kontekście zapotrzebowania na energię do chłodzenia budynków, „Rynek Instalacyjny” nr 9/2014.
17. Katalog produktów, www.eurovent-certification.com.
18. Materiały techniczne i katalogi firm: Ciat, Aermec, Carrier, Clivet, York, McQuay, Trane, Blue Box, Gea, Daikin, Airwell, Toshiba, Fujitsu, Samsung.
19. Domanski P.A., Didion D.A., CYCLE_D. NIST Vapor Compression Cycle Design Program, NIST Gaithersburg, USA.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!