Wymagania obliczeniowe dla instalacji wentylacyjnych

Ustanowieniu przekształconej wersji dyrektywy o charakterystyce energetycznej budynków (EPBD [1]) w maju 2010 towarzyszyło udzielenie przez Komisję Europejską mandatu dla CEN na opracowanie norm mających pomóc we wdrażaniu zaleceń, szczególnie w opracowaniu metody obliczania charakterystyki energetycznej.

Powstawanie dokumentów normalizacyjnych jest zwykle procesem długotrwałym, dlatego dopiero w 2017 r. rozpoczęto publikację dokumentów wdrażających zapisy EPBD. Nowe normy powstały w oparciu o modułowy podział zagadnień, którego istotą jest odniesienie poszczególnych procesów pomiarowo-obliczeniowych do systemów technicznych w budynkach. W nowym układzie poszczególne zagadnienia mogą być objęte jedną lub większą liczbą norm.

Nowością w stosunku do poprzedniej edycji norm wdrażających zapisy dyrektywy z 2002 r. jest fakt, że opracowywanym dokumentom normalizacyjnym towarzyszą raporty techniczne, w których omawiane zagadnienia wyjaśniane są szczegółowo. Metoda określania charakterystyki energetycznej na poziomie krajowym pozostaje w gestii państw członkowskich, dyrektywa określa jej ramy, natomiast normy zawierają szczegółowy opis.

Zasady obliczeń przyjęte przez poszczególne kraje opierają się więc na opracowanych przez CEN normach z dodatkowym uwzględnieniem czynników lokalnych charakterystycznych dla danego państwa. Warto zauważyć, że oparcie metody obliczeń na normach pozwala na uzyskanie domniemania zgodności przepisów krajowych z dyrektywą – obowiązku, z którego wszystkie państwa członkowskie UE muszą zdać sprawozdanie.

Literatura 

1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (wersja przekształcona) (Dz.Urz. UE L153/13). 
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 27 lutego 2015 r. w sprawie metodologii wyznaczania charakterystyki energetycznej budynku lub części budynku oraz świadectw charakterystyki energetycznej (DzU 2015, poz. 376). 
3. PN-EN ISO 13790:2009 Energetyczne właściwości użytkowe budynków. Obliczanie zużycia energii na potrzeby ogrzewania i chłodzenia. 
4. PN-EN 15242:2009 Wentylacja budynków. Metody obliczeniowe do wyznaczania strumieni objętości powietrza w budynkach z uwzględnieniem infiltracji. 
5. Gasiński M., Określanie średniego strumienia powietrza wentylacyjnego na potrzeby obliczania wskaźnika EPH+W, „Rynek Instalacyjny” nr 6/2015. 
6. PN-EN ISO 13789:2008 Cieplne właściwości użytkowe budynków. Współczynniki przenoszenia ciepła przez przenikanie i wentylację. Metody obliczania. 
7. PN-EN ISO 13789:2017-10 Cieplne właściwości użytkowe budynków. Współczynniki przenoszenia ciepła przez przenikanie i wentylację. Metody obliczania. 
8. PN-EN 16798-7:2017-07 Charakterystyka energetyczna budynków. Wentylacja budynków. Część 7: Metody obliczeniowe służące określaniu strumieni objętościowych powietrza w budynkach włącznie z infiltracją (Moduł M5-5). 
9. PN-EN ISO 52016-1 Energetyczne właściwości użytkowe budynków. Zapotrzebowania na energię do ogrzewania i chłodzenia, wewnętrzne temperatury oraz jawne i utajone obciążenia cieplne. Część 1: Procedury obliczania.
10. PN-EN 16798-3:2017-09 Charakterystyka energetyczna budynków. Wentylacja budynków. Część 3: Wentylacja budynków niemieszkalnych. Wymagania dotyczące właściwości systemów wentylacji i klimatyzacji pomieszczeń (Moduł M5-1, M5-4).
11. Rozporządzenie Ministra Energii z dnia 5 października 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz metod obliczania oszczędności energii (DzU 2017, poz. 1912).
12. Ustawa z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (DzU nr 169/2002, poz. 1386, z późn. zm.).

Czytaj też: Stan systemu wentylacyjnego w budynku edukacyjnym i jego wpływ na jakość powietrza – analiza przypadku >>>

[ instalacje wentylacyjne, energetyka budynku, audyt energetyczny, obliczenia energetyczne budynku, wymagania obliczeniowe dla budynku, aktualne normy, normy budowlane ]