Zgodnie z § 116 Warunków Technicznych [1], zestaw wodomierzowy można umieścić w zewnętrznej studzience poza budynkiem, jeżeli jest on niepodpiwniczony i nie ma możliwości wydzielenia na parterze budynku miejsca [...], które jest miejscem zabezpieczonym przed zalaniem wodą, zamarzaniem oraz dostępem osób niepowołanych.
Cytat z WT pokazuje jasno, jakie są zadania studzienki – ma zabezpieczać wodomierz, a jednocześnie zapewnić łatwy dostęp osobie mającej odczytać wskazania licznika. Musi więc mieć odpowiednią głębokość, izolacyjność cieplną, szczelność, wytrzymałość na naprężenia powstające w gruncie oraz na oddziaływanie wody gruntowej. Właz do studzienki musi zatem skutecznie chronić wodomierz przed uszkodzeniami mechanicznymi, warunkami pogodowymi i dostępem wody, ale też umożliwiać łatwy dostęp osobom uprawnionym. Studzienka wodomierzowa powinna być także łatwa w transporcie i montażu.
Czytaj też: Pomiar mediów komunalnych >>
Konstrukcja
Studzienki wodomierzowe z tworzyw sztucznych mają zbliżoną konstrukcję i różnią się głównie obecnością lub brakiem dna. Studzienki z dnem trzeba chronić przed napływem wody do wnętrza – konieczne jest m.in. uszczelnienie przejść przewodów przez ściany urządzenia. Dla takiej konstrukcji studzienek wykonuje się ocieplenie ścian bocznych z poliuretanu (PU) lub polistyrenu (PS), zabezpieczające przed przemarzaniem.
Studzienki bez dna stosowane są głównie na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie pochodzące od nich siły wyporu mogłyby wypchnąć studzienkę z dnem. Dzięki brakowi dna do ochrony przed przemarzaniem wykorzystywane jest ciepło pochodzące z gruntu – takiej studzienki nie trzeba dodatkowo izolować cieplnie.
Studzienki mogą być włazowe lub niewłazowe. Studzienki włazowe muszą być wyposażone w stopnie. Stopnie mogą stanowić część konstrukcji studzienki (np. w studzienkach polipropylenowych lub większych studzienkach polietylenowych, w których są odlewane na zamówienie klienta) albo być montowane osobno, np. jako drabinka aluminiowa.
Materiał i ocieplenie
Studzienki tworzywowe wykonuje się zwykle z polipropylenu lub polietylenu wysokiej gęstości. Studzienki z polipropylenu (PP) wykonuje się poprzez spawanie płyt polipropylenowych. Dzięki takiej technologii wykonania studzienka może nie mieć z góry ustalonej wielkości – parametry można dostosować do potrzeb klienta.
Studnie z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE) produkuje się metodą tzw. rotomouldingu (formowania rotacyjnego) – w odpowiedniej formie w wysokiej temperaturze. Studnia jest dzięki temu monolityczna, co przyczynia się do jej wysokiej szczelności. Drugą zaletą formowania rotacyjnego jest możliwość ożebrowania studni pierścieniami poziomymi i pionowymi – poprawiają one wytrzymałość na naprężenia gruntu i zwiększają izolacyjność cieplną całej konstrukcji. To właśnie geometria (wielkość, kształt, rozmieszczenie) ożebrowań studzienki jest często przedmiotem innowacji i zmian wprowadzanych przez producenta dla poprawienia jej parametrów użytkowych.
Literatura
- Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 2015, poz. 1422, z późn. zm.).
- Materiały firm: Adello System, Elplast, Eotech, EWE Armatura, Kajma, Skolimowski, Wobet-Hydret.
| Chcesz być na bieżąco? Czytaj nasz newsletter! |
[studzienka, woda, studzienka wodomierzowa, tworzywa sztuczne, zestaw wodomierzowy, studzienki tworzywowe]
