Odwodnienia liniowe w nowoczesnych łazienkach

Odwodnienia łazienkowe lub prysznicowe (odpływy) liniowe umożliwiają bezbrodzikowe wykonanie części natryskowej łazienki – bezpieczne dla osób o ograniczonej mobilności, a także zgodne z nowoczesnymi trendami wystroju wnętrz. Stosuje się je w budownictwie mieszkaniowym czy w obiektach wypoczynkowych i sportowych (hotele, pensjonaty, spa, baseny).

Ten rodzaj odpływu postrzegany jest jako elegancki i dający szerokie możliwości aranżacji pomieszczenia Jest to też rozwiązanie bezpieczniejsze dla osób o ograniczonych możliwościach poruszania się. Warunkiem zapewniania wysokiego bezpieczeństwa wszystkim użytkownikom jest prawidłowy dobór i staranne wykonanie odpływu – tak, by w przestrzeni natryskowej nie zbierała się woda, z jednej strony stwarzająca ryzyko poślizgnięcia się i upadku, a z drugiej – niwecząca elegancki charakter łazienki.

Podstawy prawidłowego wykonawstwa

O prawidłowości wykonania odwodnienia liniowego decyduje w pierwszej kolejności odpowiednie przygotowanie zabudowy – przede wszystkim uwzględnienie niezbędnych minimalnych wysokości, których suma nie może być większa niż grubość przegrody, w którą ma zostać wbudowane odwodnienie. Na wysokość tę składają się:

• spadek podłogi w części prysznicowej w kierunku odwodnienia (a dokładniej syfonu), zgodny ze wskazaniami producenta, który wynosi zwykle od 1 do 2,5%;
• wysokość montażowa samego odwodnienia;
• odległość w pionie między króćcem odpływowym a pionem kanalizacyjnym, wynikająca z konieczności zachowania odpowiedniego spadku między odpływem a pionem kanalizacyjnym.

Zachowując powyższe wielkości, należy dochować także staranności przy montażu, stosując się do kolejnych kroków wykonywania odpływu liniowego:

1. wypoziomowanie rynny (z wykorzystaniem regulowanych stopek);
2. wypełnienie przestrzeni podpłytkowej (najlepiej jastrychem);
3. stabilne osadzenie rynny i zasyfonowanego odpływu w posadzce;
4. wykonanie uszczelnienia z wykorzystaniem kołnierza uszczelniającego odpływu, np. uszczelnienia zespolonego (folia, taśma uszczelniająca, jastrych).

Czytaj też: Modernizacja instalacji ciepłej wody użytkowej w domach jednorodzinnych >>

Przepustowość odwodnienia

Prawidłowo wykonane odwodnienie liniowe musi przede wszystkim zapewniać odpowiednią przepustowość (inaczej: wydajność hydrauliczną lub wydajność odbioru wody), czyli szybkość odpływu wody spod natrysku. Musi być ona co najmniej tak wysoka jak wydajność baterii oraz wszelkich elementów zastosowanych w konkretnym natrysku (np. deszczownicy).

O przepustowości danego odwodnienia nie decyduje wbrew pozorom ani długość odpływu, ani wielkość szczeliny odpływowej czy prześwitu kratek (rusztu) lub perforacji maskownicy. Bezpośrednie przełożenie na przepustowość – która wynosi zwykle od 0,4 do 0,8 l/s, a dla większych natrysków z bogatszym wyposażeniem nawet do 1,5 l/s – ma średnica króćca (otworu) odpływowego, ponieważ decyduje ona o pojemności kanału odprowadzającego wodę spod natrysku do kanalizacji. Średnica otworu odpływowego powinna wynosić co najmniej DN 50, stosowane są także rozwiązania o średnicy DN 70 lub DN 100.

Na przepustowość, poza średnicą króćca odpływowego, wpływają także:

• głębokość i staranność wykonania połączenia odpływu z instalacją kanalizacyjną – króciec odprowadzający powinien być jak najdalej wsunięty w przewód kanalizacyjny (króciec odpływowy może być obracany lub mieć regulowaną wysokość, co ułatwia montaż);
• zachowanie odpowiednich spadków – podłogi w kierunku syfonu, ale także przewodu kanalizacyjnego łączącego syfon z pionem kanalizacyjnym;
• wysokość zasyfonowania;
• rodzaj syfonu użytego w odpływie, zastosowanie zasyfonowania bez zagięć rury odpływowej i z odpowiednim spadkiem.

Odwodnienia liniowe muszą być wykonywane ze szczególnie dużą uwagą w łazienkach z ogrzewaniem podłogowym. Po pierwsze, podczas montażu należy unikać uszkodzenia instalacji grzewczej. Po drugie, konieczne jest zachowanie odpowiedniej odległości rurki grzewczej od syfonu – zbyt mała odległość grozi podgrzaniem syfonu i odparowaniem zamknięcia wodnego, przez co zapachy z kanalizacji mogą przenikać do łazienki.

Ważne elementy konstrukcyjnego odwodnienia liniowego

Króciec odpływowy, decydujący o przepustowości, stanowi integralny element korpusu (rynny) odwodnienia. W przypadku odpływu liniowego korpus najczęściej wykonywany jest z żeliwa, stali nierdzewnej lub wytrzymałego tworzywa sztucznego (polipropylenu lub kompozytu, np. ABS). Rynna ma odpowiednio profilowane dno, co umożliwia zachowanie spadku, natomiast nóżki montażowe o regulowanej wysokości ułatwiają wypoziomowanie i stabilny montaż na podłożu. Co ważne, odwodnienia liniowe dają możliwość przycięcia rynny do odpowiedniej długości (np. pasującej do określonej ilości miejsca w łazience lub zgodnej z wymiarem zastosowanej terakoty) bez wpływu na przepustowość.

Chcąc zwiększyć rzeczywistą przepustowość odwodnienia, należy zastosować rozwiązanie wyposażone w więcej niż jeden odpływ z zasyfonowaniem. Można wykonać np. odwodnienie narożne, skomponowane z dwóch odpływów liniowych. Odpływy o określonej długości mogą być wykonane na zamówienie. Długość danego odwodnienia jest ograniczona wymiarem minimalnym i maksymalnym, które dla każdego rozwiązania określa producent. W tych granicach długość odpływu może być dowolna – zależy od tego, ile miejsca jest w łazience, jaki ma ona charakter oraz jakie są oczekiwania inwestora i wizja architekta wnętrz.

O prawidłowej pracy odpływu liniowego decyduje także odpowiednia konstrukcja syfonu. Wielu producentów oferuje specjalne syfony jako element gotowego zestawu montażowego do odwodnienia liniowego. Jest to uzasadnione o tyle, że syfonu systemowego do odpływu liniowego nie można zastąpić ani „zwykłym” syfonem brodzikowym, ani innym spoza systemu. Syfon często wyposaża się w elementy, które ułatwiają utrzymanie go w czystości, np. wyjmowalne osadniki. Producenci stosują też tzw. blokady antyzapachowe. Blokady takie mają formę tulei z membraną gumową spowalniającą odparowanie wody z syfonu poprzez przepuszczanie jej tylko w jedną stronę, nieco na zasadzie zaworu zwrotnego. Polecane są np. do łazienek rzadko używanych, w których występuje ryzyko odparowania zamknięcia wodnego.

Ostatnim kluczowym elementem konstrukcji odwodnienia jest jego izolacja, podobnie jak pozostałe komponenty odwodnienia stanowiąca część całego zestawu montażowego przygotowanego przez producenta. Większość odwodnień wyposażona jest w mankiet hydroizolacyjny, odpowiednio przygotowany do osadzenia odpływu w posadzce i dodatkowego uszczelnienia, zwykle taśmą uszczelniającą lub folią w płynie.

Czytaj też: Wpływ zastosowania baterii czerpalnych na zużycie wody w budynkach >>

Wykończenie odwodnień a estetyka i wykorzystanie wnętrz

Odwodnienia liniowe można umieszczać na środku natrysku, przy ścianie (również w formie odwodnienia narożnego złożonego z dwóch odcinków odpowiednio przyciętych odpływów liniowych), a także przy drzwiach lub wejściu do kabiny. O charakterze wnętrza decyduje sposób wykonania rusztu lub maskownicy. Do dyspozycji zwolenników minimalizmu są ruszty ze stali nierdzewnej, z różnymi wykonaniami lameli. Wśród wykończeń można spotkać stal polerowaną (efekt chromowania – rozwiązanie spójne z armaturą łazienkową, ale trudniejsze do utrzymania w czystości), stal szczotkowaną z lekkim połyskiem czy stal matową. Pokrywa może mieć także formę maskownicy:

• ze stali nierdzewnej ze wzorem utworzonym przez szczeliny odpływowe, które mogą układać się w motywy geometryczne, ale także bardziej fantazyjne (np. florystyczne) oraz wzory spersonalizowane – np. nazwa lub logo firmy, co docenią przede wszystkim zarządcy obiektów rekreacji i wypoczynku lub z pomieszczeniami reprezentacyjnymi;
• szklanej, np. z płytą z hartowanego szkła mlecznego;
• kompozytowej, oferowanej w dużym wyborze kolorów, co umożliwia dopasowanie do użytych w łazience płytek ceramicznych;
• z pokrywą umożliwiającą wyklejenie płytkami zgodnymi z zastosowaną w łazience terakotą, co czyni odwodnienie niemal niewidocznym;
• z innych materiałów, np. z mosiądzu.

Prysznicowe odwodnienia liniowe pod względem obciążalności często klasyfikowane są według normy DIN-19599 w klasie K3 (o dopuszczalnym obciążeniu do 2 kN). Choć według zapisów normy klasa ta dotyczy powierzchni, na których nie odbywa się ruch kołowy, odpływy liniowe o tej klasie przystosowane są także do najazdu wózka inwalidzkiego wraz z siedzącą w nim osobą z niepełnosprawnością.