Przygoda na Stadionie Narodowym

• Montaż instalacji dla takich obiektów jak Stadion Narodowy nie zdarza się ­często.

Mogłam uczestniczyć w tej budowie, bo pierwotnie z ramienia Instalu Warszawa brałam udział w negocjacjach dotyczących wykonywania instalacji na Stadionie. Kiedy wygrał Imtech, zgłosiłam im swoją kandydaturę i rozpoczęłam pracę jako kierownik montażu – najpierw instalacji chłodniczej, a później i grzewczej.

• Które instalacje Stadionu wykonał Imtech?

Wszystkie instalacje sanitarno-mechaniczne. Pięciu kierowników projektów na czele z dyrektorem kontraktu odpowiadało za jakość i terminowość robót. Na szczęście w skład mojego zespołu wchodziła grupa młodych inżynierów, jak i bardzo doświadczonych. Wszyscy się wspaniale uzupełniali i wprost stawali na głowie, aby wszystko zostało zrealizowane zgodnie z planem. Za to chciałam im wszystkim bardzo podziękować.

• Czy zastosowano jakieś nowe ciekawe technologie?

W tym przypadku w grę wchodziły dosyć typowe rozwiązania, problemem była raczej wielkość instalacji – nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak ogromnym zakresem robót. O skali inwestycji niech świadczą następujące liczby: zamontowaliśmy 90 central, które nawiewają łącznie ok. 1 300 000 m³/h powietrza, instalacje mają moc chłodniczą 10 MW, a grzewczą 15 MW.

Dodatkowym nietechnicznym problemem, z którym musieliśmy się zmierzyć, były terminy wykonania robót. Oczywiście końcowy termin musiał zostać bezwzględnie dotrzymany, ale po drodze mieliśmy jeszcze wyznaczone terminy pośrednie, nie mniej trudne do zrealizowania. Pierwszym kamieniem milowym w tym zleceniu było wybudowanie węzła cieplnego o mocy 15 MW i uruchomienie ogrzewania, a drugim uruchomienie klimatyzacji. Na wykonanie węzła mieliśmy zaledwie trzy miesiące, jednak obydwa zadania wykonaliśmy w terminie.

• Jak przebiegała współpraca między wykonawcą, projektantem i inwestorem?

Wszystkie strony zaangażowane w budowę Stadionu Narodowego wiedziały, że najważniejsze jest dotrzymanie wyznaczonych terminów. Żaden poślizg nie wchodził w rachubę – świadomość tego na pewno wpływała na codzienną pracę i zwiększała poziom stresu. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze i stadion stoi, gotowy na przyjęcie piłkarzy i widzów.

• Organizacja montażu i koordynacja robót między branżami to trudne zadanie. Kto się tego podjął?

W umowach z wykonawcami zapisano, że kolejność robót uzgadniają oni między sobą, i tak było. Wszystko odbywało się zgodnie z planem, który aktualizowano na bieżąco w zależności od potrzeb. Jak widać, skutecznie.

• A co sprawiało największy kłopot w trakcie montażu instalacji?

Na początku budowy i w późniejszych miesiącach największym utrudnieniem w montażu instalacji była pogoda, a dokładniej mróz, z którym musieliśmy walczyć w 2010 i 2011 r. Na szczęście po roku trwania budowy uruchomiliśmy ogrzewanie budynku, dzięki czemu roboty prowadzone były już w lepszych warunkach. Innym utrudnieniem była odległość magazynów od placu budowy.

Samo objechanie stadionu dookoła to trasa o długości ponad kilometra, poruszanie się po tym obiekcie także wymagało czasu. Kiedy w miejscu montażu zabrakło jakiejś części, monter musiał te braki uzupełnić, tracąc cenny czas. Staraliśmy się te dotkliwe straty czasu eliminować, ale było to bardzo trudne. Na szczęście również nasi podwykonawcy byli bardzo zaangażowani w realizację robót i dzięki nim osiągnęliśmy tak dobry efekt.

• A kiedy zdarzały się kolizje, kto decydował, jak je usunąć?

Jako wykonawca instalacji Imtech był także autorem projektu montażowego. Wszystkie kolizje staraliśmy się eliminować od razu na miejscu, wzywając projektanta lub odpowiedniego kierownika robót. Nie było z tym żadnych dodatkowych problemów.

• Kto przeprowadzał rozruch instalacji?

Robiliśmy to wspólnie z automatykami i elektrykami. Wykryte usterki były na bieżąco usuwane.

• Czy inwestor docenił wysoką jakość wykonanych robót?

Dopiero po pełnym uruchomieniu stadionu i sprawdzeniu działania instalacji w czasie rozgrywek inwestor oceni jakość naszej pracy. Na razie jest chyba zadowolony i mam nadzieję, że tak pozostanie.

• Jak określiłaby Pani czas spędzony na budowie Stadionu Narodowego? Ciężka praca czy wielka przygoda?

Na pewno 2 lata wykreślone z życia. Praca od świtu do nocy, często także w domu. Ale oczywiście nie żałuję – była to także wspaniała przygoda. Nigdy wcześniej nie prowadziłam tak dużych obiektów. I mimo tej ciężkiej pracy po Stadionie Narodowym mogę powiedzieć: małe obiekty są nudne.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!