Wymagania dla budynków po 2020 roku a rozwiązania konwencjonalne i OZE – cz.1.
Requirements for buildings after the year 2020 and the conventional and renewable energy solutions
arch. Redakcji RI
Przepisy dotyczące efektywności energetycznej budynków są konstruowane w taki sposób, żeby zachęcić inwestorów nie tylko do stosowania przegród i stolarki o wysokiej izolacyjności oraz do odzysku energii, ale również do wykorzystania odnawialnych źródeł energii, a także skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła.
Zobacz także
Panasonic Marketing Europe GmbH Sp. z o.o. Agregaty z naturalnym czynnikiem chłodniczym w sklepach spożywczych
Dla każdego klienta sklepu spożywczego najważniejsze są świeżość produktów, ich wygląd i smak. Takie kwestie jak wyposażenie sklepu, wystrój czy profesjonalizm obsługi są dla niego ważne, ale nie priorytetowe....
Dla każdego klienta sklepu spożywczego najważniejsze są świeżość produktów, ich wygląd i smak. Takie kwestie jak wyposażenie sklepu, wystrój czy profesjonalizm obsługi są dla niego ważne, ale nie priorytetowe. Dlatego kwestia odpowiedniego chłodzenia jest w sklepach kluczowa, ponieważ niektóre produkty tracą przydatność do spożycia, jeśli nie są przechowywane w odpowiednio niskiej temperaturze. Do jej zapewnienia przeznaczone są między innymi agregaty wykorzystujące naturalny czynnik chłodniczy.
Panasonic Marketing Europe GmbH Sp. z o.o. Projektowanie instalacji HVAC i wod-kan w gastronomii
Ważnym aspektem, który należy wziąć pod uwagę podczas projektowania instalacji sanitarnych w obiektach gastronomicznych, jest konieczność zapewnienia nie tylko komfortu cieplnego, ale też bezpieczeństwa...
Ważnym aspektem, który należy wziąć pod uwagę podczas projektowania instalacji sanitarnych w obiektach gastronomicznych, jest konieczność zapewnienia nie tylko komfortu cieplnego, ale też bezpieczeństwa pracowników i gości restauracji. Zastosowane rozwiązania wentylacyjne i grzewczo-klimatyzacyjne muszą być energooszczędne, ponieważ gastronomia potrzebuje dużych ilości energii przygotowania posiłków i wentylacji.
TTU Projekt Schodołazy towarowe - urządzenia transportowe dla profesjonalistów
Elektryczne schodołazy towarowe produkowane są z myślą o szczególnych warunkach pracy w branży budowlanej, transportowej i instalatorskiej - konieczności szybkiego wejścia po schodach, transportu nieporęcznych...
Elektryczne schodołazy towarowe produkowane są z myślą o szczególnych warunkach pracy w branży budowlanej, transportowej i instalatorskiej - konieczności szybkiego wejścia po schodach, transportu nieporęcznych ładunków, ich załadunku do samochodu czy automatycznego poziomowania. Pozwalają zmniejszyć obciążenie pracowników oraz zwiększyć bezpieczeństwo ich pracy.
Przeczytaj drugą część artykułu: Wymagania dla budynków po 2020 roku a rozwiązania konwencjonalne i OZE – cz. 2 >>
Przeczytaj trzecią część artykułu: Aspekty ekonomiczne i środowiskowe ogrzewania elektrycznego w nowo wznoszonych budynkach jednorodzinnych >>
Zapisy dotyczące efektywności energetycznej budynków określone w znowelizowanych warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (WT) [1], obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. zakładają stopniowe zaostrzanie wymagań dotyczących ochrony cieplnej oraz efektywności energetycznej wykorzystywanych w budynkach instalacji. Zgodnie z nowelizacją budynek musi spełniać zarówno wymagania szczegółowe (dotyczące parametrów wykorzystywanych komponentów budowlanych), jak i całościowe (dotyczące zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną).
W przypadku wymagań szczegółowych zadanie projektanta jest stosunkowo proste i polega na wybraniu lub zaprojektowaniu komponentów spełniających wymagania określone w WT, przy czym obliczenia temu towarzyszące sprowadzają się zwykle do rozwiązania stosunkowo prostych równań. Problemów przysparzać może natomiast spełnienie wymagań dotyczących zapotrzebowania na energię pierwotną budynku.
Ze względu na znacznie bardziej złożony proces obliczeniowy wybór rozwiązań pozwalających na osiągnięcie odpowiednio niskiego zapotrzebowania na energię pierwotną wymaga rzetelnej wiedzy inżynierskiej obejmującej znajomość dostępnych technologii, z uwzględnieniem zarówno korzyści, jak i kosztów wynikających z ich wykorzystania.
Wymagania stawiane nowym budynkom
Wymagania szczegółowe
W obszarze efektywności energetycznej WT narzucają szczegółowe wymagania odnoszące się do:
-
izolacyjności przegród budowlanych,
-
rodzaju instalacji wentylacyjnej,
-
wykorzystania oraz efektywności odzysku ciepła z powietrza wentylacyjnego,
-
jednostkowej mocy zastosowanych wentylatorów,
-
izolacji termicznej przewodów i armatury instalacyjnej,
-
powierzchni okien oraz zastosowanych rozwiązań przeciwsłonecznych,
-
szczelności na przenikanie powietrza.
Tab. 1. Graniczne wartości współczynnika przenikania ciepła Uc(max) dla wybranych typów przegród budowlanych w budynku mieszkalnym (ti ≥ 16°C), W/(m2·K)
Według znowelizowanych WT wszystkie przegrody budynku muszą spełniać jednocześnie warunek U ≤ UC(max), przy czym w rozporządzeniu przewidziano stopniowe zaostrzanie wymagań (tab. 1).
W przypadku systemu wentylacji WT nakładają obowiązek zastosowania instalacji wentylacji mechanicznej wywiewnej lub nawiewno-wywiewnej w budynkach wysokich i wysokościowych oraz w budynkach, w których nie jest możliwe zapewnienie odpowiedniej jakości środowiska wewnętrznego za pomocą wentylacji grawitacyjnej.
Ponadto zastosowane wentylatory powinny umożliwiać pracę przy regulowanej wydajności, a ich moc nie może być wyższa, niż wynika to z określonej w WT maksymalnej mocy właściwej (tab. 2). Dodatkowo w przypadku instalacji o wydajności większej lub równej 500 m3/h należy stosować urządzenia do odzyskiwania ciepła z powietrza wywiewanego o sprawności temperaturowej co najmniej 50% lub recyrkulację.
W celu zagwarantowania wysokiej sprawności przesyłu ciepła i chłodu w WT określona została minimalna grubość izolacji przewodów oraz armatury w instalacjach centralnego ogrzewania, ciepłej wody użytkowej (w tym przewodów cyrkulacyjnych), instalacji chłodu i ogrzewania powietrznego. Wymagana grubość warstwy izolacyjnej uzależniona jest od rodzaju materiału izolacyjnego i komponentu oraz jego lokalizacji (tab. 3).
Określone w WT wymagania dotyczące dopuszczalnej powierzchni okien mają na celu ograniczenie strat ciepła zimą oraz możliwości przegrzewania pomieszczeń latem.
Przykładowo dla budynków mieszkalnych i zamieszkania zbiorowego w przypadku okien oraz przegród szklanych i przezroczystych o współczynniku przenikania ciepła nie mniejszym niż 0,9 W/(m2·K) ich pole powierzchni obliczone według wymiarów modularnych nie może być większe niż:
A0max = 0,15 · Az + 0,03 · Aw
gdzie:
Az – suma pól powierzchni rzutu poziomego wszystkich kondygnacji nadziemnych (w zewnętrznym obrysie budynku) w pasie o szerokości 5 m wzdłuż ścian zewnętrznych,
Aw – suma pól powierzchni pozostałej części rzutu poziomego wszystkich kondygnacji po odjęciu Az.
Ponadto we wszystkich rodzajach budynków współczynnik przepuszczalności energii całkowitej promieniowania słonecznego okien oraz przegród szklanych i przezroczystych g w okresie letnim nie może być większy niż 0,35. Jest on liczony według wzoru:
g = fC · gn
gdzie:
gn – współczynnik całkowitej przepuszczalności energii promieniowania słonecznego dla typu oszklenia,
fC − współczynnik redukcji promieniowania ze względu na zastosowane urządzenia przeciwsłoneczne.
W odniesieniu do szczelności budynku WT określają dość ogólny wymóg projektowania i wykonywania przegród oraz połączeń pomiędzy przegrodami pod kątem osiągnięcia ich całkowitej szczelności na przenikanie powietrza. Ponadto w przypadku okien i drzwi balkonowych w przypadku budynków wysokościowych wymagane jest stosowanie produktów o 4. klasie szczelności, a w pozostałych przypadkach o 3. klasie szczelności. WT nie określają wymaganej, a jedynie zalecaną szczelność powietrzną budynku, na poziomie odpowiednio:
-
n50 < 3,0 1/h – w budynkach z wentylacją grawitacyjną lub hybrydową,
-
n50 < 1,5 1/h – w budynkach z wentylacją mechaniczną lub klimatyzacją.
Przy czym po zakończeniu budowy budynek może, ale nie musi, zostać poddany próbie szczelności przeprowadzanej zgodnie z polską normą, potwierdzającej osiągnięty poziom szczelności.
Wymagania całościowe
W przypadku wymagań całościowych kryterium oceny stanowi wartość wskaźnika nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej EP wyrażanego w kWh/(m2 rok). Współczynnik ten określa roczne obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną do ogrzewania, wentylacji, chłodzenia oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej, a w przypadku budynków użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, gospodarczych i magazynowych – również do oświetlenia wbudowanego. Maksymalną wartość wskaźnika EP określa się na podstawie cząstkowych wartości EP zgodnie ze wzorem:
EP = EPH+W + ΔEPC + ΔEPL
gdzie:
EPH+W – cząstkowa maksymalna wartość wskaźnika EP na potrzeby ogrzewania, wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej,
ΔEPC – cząstkowa maksymalna wartość wskaźnika EP na potrzeby chłodzenia,
ΔEPL – cząstkowa maksymalna wartość wskaźnika EP na potrzeby oświetlenia.
Tab. 4. Cząstkowe maksymalne wartości wskaźnika EPH+W na potrzeby ogrzewania, wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej
Określone w WT wymagania dotyczące EP zostały zróżnicowane pod względem rodzaju budynku, ponadto podobnie jak w przypadku wymagań szczegółowych dotyczących izolacyjności cieplnej przegród budowlanych przewidziano stopniowe zaostrzanie wymagań cząstkowych dotyczących maksymalnej wartości wskaźnika EP, zarówno w przypadku ogrzewania i ciepłej wody (tab. 4), jak i pozostałych.
Poziom wymagań jak również sam podział na grupy budynków budził szereg wątpliwości jeszcze przed wejściem w życie WT. Wątpliwości dotyczą głównie możliwości technicznych oraz uzasadnienia ekonomicznego spełnienia wymagań. Ponadto sytuację komplikuje konieczność spełnienia oprócz ogólnego współczynnika EP poszczególnych wymagań cząstkowych dotyczących zapotrzebowania na ciepło, chłód i oświetlenie.
Ze względu na konstrukcję współczynnika EP, który obejmuje efektywność energetyczną samego budynku oraz wykorzystywanych w nim nośników energii, poprawę charakterystyki energetycznej, a co za tym idzie obniżenie współczynnika EP budynku, można osiągnąć dwiema drogami:
-
poprzez zmniejszenie zapotrzebowania na energię bezpośrednio budynku, w tym:
-
-
zmniejszenie zapotrzebowania na energię użytkową EU, kWh/(m2 rok), za pomocą rozwiązań konstrukcyjno-architektonicznych, w tym: zwiększenie izolacyjności cieplnej przegród, eliminację mostków cieplnych, zwiększenie wykorzystania wewnętrznych i zewnętrznych zysków ciepła,
-
zmniejszenie zapotrzebowania na energię końcową EK, kWh/(m2 rok), za pomocą rozwiązań instalacyjnych, w tym: zastosowanie odzysku ciepła, poprawę sprawności wykorzystania, przesyłania, magazynowania i wytwarzania energii,
-
-
poprzez zastosowanie alternatywnych źródeł energii (także odnawialnych), w tym: kolektorów słonecznych, paneli fotowoltaicznych, pomp ciepła, turbin wiatrowych, układów skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej.
Warto przeczytać: Co warto wiedzieć o efektywności energetycznej? >>>
Analiza obliczeniowa
Jak stwierdzono wcześniej, spełnienie wymagań szczegółowych jest stosunkowo proste. Ich wypełnienie nie gwarantuje jednak osiągnięcia wymagań całościowych dotyczących współczynnika EP. W celu przeanalizowania możliwości spełnienia przyszłych wymagań obowiązujących w budownictwie mieszkaniowym obliczono zapotrzebowanie na energię dla przykładowego, wykonanego zgodnie z wymaganiami szczegółowymi budynku wielorodzinnego:
-
liczba kondygnacji nadziemnych – 6,
-
budynek podpiwniczony,
-
powierzchnia ogrzewana – 6000 m2,
-
kubatura ogrzewana – 16 200 m3,
-
liczba mieszkańców – 240 osób,
-
liczba mieszkań – 70,
-
strumień powietrza wentylacyjnego – 6480 m3/h,
-
rodzaj wentylacji – naturalna,
-
źródło ciepła – centralny kocioł niskotemperaturowy,
-
sprawność instalacji c.o. – 0,80,
-
sprawność instalacji c.w.u. – 0,52,
-
lokalizacja – Warszawa.
Przeprowadzone obliczenia (tab. 5) potwierdziły, że wypełnienie wymagań szczegółowych określonych w WT nie gwarantuje spełnienia wymagania dotyczącego wskaźnika EP. Wymagana przepisami wartość EP ≤ 65 kWh/m2 została przekroczona o ponad 20 kWh/m2 i pozwoliłaby jedynie na spełnienie wymogów obowiązujących w latach 2014–2016. Oznacza to, że żeby budynek spełnił ten warunek, konieczne jest wprowadzenie w projekcie istotnych zmian.
Przy obecnym zużyciu energii powinniśmy zatem ograniczyć zapotrzebowanie na energię pierwotną o przeszło 20 kWh/m2. Najłatwiej będzie to osiągnąć, działając w obszarach, gdzie zużycie jest obecnie największe. Analizując strukturę zużycia energii (rys. 1), można zauważyć, że większość związana jest z przygotowaniem ciepłej wody użytkowej. Niestety ze względu na brak możliwości wykazania ograniczenia zużycia ciepłej wody w budynku (np. poprzez zastosowanie wodooszczędnych baterii) ograniczenie energochłonności możliwe jest jedynie dzięki zwiększeniu sprawności jej wytwarzania i przesyłu.
W przypadku ogrzewania i wentylacji większość strat ciepła wiąże się z przygotowaniem powietrza wentylacyjnego. Straty ciepła przez przenikanie stanowią łącznie niespełna 30% całkowitej wartości strat, co w wyraźny sposób ogranicza możliwości związane z ich zmniejszeniem poprzez poprawę izolacyjności przegród.
W celu zidentyfikowania potencjału ograniczenia zużycia energii pierwotnej oraz możliwości osiągnięcia wymaganego poziomu wskaźnika EP przy wykorzystaniu rozwiązań konwencjonalnych dla przedstawionego budynku obliczono ten wskaźnik dla sześciu wariantów.
Wariant 1: poprawa izolacyjności cieplnej przegród nieprzezroczystych budynku
W celu ograniczenia strat ciepła w wariancie 1 zaproponowano zwiększenie grubości warstwy izolacyjnej, tak aby osiągnięty współczynnik przenikania ciepła przegrody budynku był dwukrotnie niższy niż wartość wymagana zgodnie z WT obowiązującymi od 1 stycznia 2021 r. W zależności od rodzaju przegrody wymagana do osiągnięcia założonej wartości współczynnika U dodatkowa grubość izolacji wynosiła od 20 do niemal 30 cm, w wyniku czego całkowita grubość warstwy izolacyjnej dla dachu wyniosła ponad pół metra (tab. 6). Pozostałe parametry budynku pozostały bez zmian.
Łączny koszt usprawnień oszacowany został na 95 000 zł.
W wyniku wprowadzonych ulepszeń współczynnik zapotrzebowania na energię pierwotną obniżył się do poziomu 80,1 W/(m2·K) (tab. 7), a zatem 5,7 kWh/(m2·K), co jest niewystarczające do spełnienia wymagać WT 2021.
Przeczytaj też: Zrównoważone budownictwo - proces projektowania zintegrowanego >>>
Tab. 6. Wymagane oraz osiągnięte wartości współczynnika przenikania ciepła przegród nieprzezroczystych
Wariant 2: poprawa izolacyjności cieplnej okien
W wyniku wprowadzonych ulepszeń współczynnik zapotrzebowania na energię pierwotną obniżył się do 82,0 W/(m2·K) (tab. 8), a zatem o 3,8 kWh/(m2·K), co jest niewystarczające do spełnienia wymagań WT 2021. Łączny dodatkowy koszt zastosowania okien o wyższej izolacyjności oszacowano na 135 000 zł.
Wariant 3: zastosowanie odzysku ciepła z powietrza wentylacyjnego oraz obniżenie strumienia powietrza w nocy
W celu obniżenia strat ciepła związanych z powietrzem wentylacyjnym w wariancie 3 zaproponowano zastąpienie instalacji wentylacyjnej naturalnej instalacją wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła o sprawności nominalnej 95% (średnia w sezonie 65,5%). Dodatkowo w obliczeniach przyjęto, że system wentylacji będzie pozwalał na redukcję podstawowego strumienia powietrza wentylacyjnego w nocy do poziomu 5670 m3/h.
W wyniku wprowadzonych ulepszeń współczynnik zapotrzebowania na energię pierwotną obniżył się do 74,3 W/(m2·K) (tab. 9), a zatem o 11,5 kWh/(m2·K), co jest niewystarczające do spełnienia wymagań WT 2021. Stosunkowo niewielka redukcja zapotrzebowania na energię pierwotną wynika z towarzyszącego spadkowi zapotrzebowania na ciepło wzrostu zapotrzebowania na energię pomocniczą do zasilania wentylatorów w centrali wentylacyjnej.
Wykorzystanie odzysku ciepła w budynku wielorodzinnym wymaga zastosowania skomplikowanej instalacji centralnej lub indywidualnych central wentylacyjnych dla poszczególnych mieszkań. Łączny koszt usprawnienia przy założeniu zastosowania mieszkaniowych central wentylacyjnych został oszacowany na 650 000 zł.
Wariant 4: poprawa sprawności instalacji c.o. i c.w.u. poprzez zastosowanie ogrzewania mieszkaniowego
W celu zmniejszenia zapotrzebowania na energię końcową w wariancie 4 zaproponowano poprawę sprawności instalacji c.o. poprzez zastąpienie centralnej instalacji grzewczej ogrzewaniem mieszkaniowym z gazowym kotłem kondensacyjnym. Ponadto zaproponowano usprawnienie systemu regulacji dzięki zastosowaniu zaworów termostatycznych z funkcjami adaptacyjną i optymalizującą. Rozwiązania te umożliwiły zwiększenie sprawności systemu grzewczego hco z 0,80 do 0,87. Dodatkową korzyścią jest w tym wariancie wzrost sprawności przygotowania c.w.u. hcwu wynikający ze skrócenia obiegów cyrkulacyjnych – z 0,52 do 0,58.
W wyniku wprowadzonych ulepszeń współczynnik zapotrzebowania na energię pierwotną obniżył się do 79 W/(m2·K) (tab. 10), a zatem o 6,8 kWh/(m2·K), co nie wystarcza do spełnienia wymagań WT 2021.
W przypadku zastąpienia jednego centralnego źródła indywidualnymi źródłami ciepła dla poszczególnych mieszkań znacząco rosną nakłady inwestycyjne ze względu na efekt skali. Jeden duży kocioł kosztuje znacznie mniej niż kilkadziesiąt mniejszych zapewniających taką samą moc grzewczą, podobnie nakłady na wykonanie oddzielnych kanałów spalinowych dla poszczególnych mieszkań będą znacznie wyższe niż na wykonanie jednego komina dla centralnego źródła ciepła. Ponadto wymagana będzie adaptacja instalacji gazowej, tak by doprowadzić gaz do każdego mieszkania. Uwzględniając te aspekty, łączny dodatkowy koszt usprawnień został oszacowany na 740 000 zł.
Przeczytaj także: Wdrożenia projektów zarządzania energią w budynkach >>>
Wariant 5: poprawa sprawności instalacji c.w.u. poprzez zastosowanie miejscowych podgrzewaczy przepływowych
W przypadku instalacji ciepłej wody w celu wyeliminowania strat ciepła na przesyle oraz magazynowaniu zaproponowano zastąpienie centralnego systemu przygotowania c.w. miejscowymi gazowymi podgrzewaczami przepływowymi bezpośrednio przy punktach poboru. Rozwiązanie to pozwoliło na zwiększenie sprawności systemu przygotowania c.w.u. hcwu z 0,52 do 0,85.
W wyniku wprowadzonych ulepszeń współczynnik zapotrzebowania na energię pierwotną obniżył się do 66,4 W/(m2·K) (tab. 11), a zatem o 6,8 kWh/(m2·K), co jest niewystarczające do spełnienia wymagań WT 2021.
Podobnie jak w przypadku instalacji c.o., zastąpienie jednego centralnego źródła indywidualnymi źródłami ciepła dla poszczególnych mieszkań znacznie zwiększa nakłady inwestycyjne. Przyjmując, że łazienka sąsiaduje bezpośrednio z kuchnią, można się ograniczyć do instalacji po jednym podgrzewaczu w mieszkaniu. Przy takim założeniu łączny dodatkowy koszt usprawnień (z uwzględnieniem konieczności wykonania dodatkowych kanałów spalinowych i podłączeń gazowych) został oszacowany na 320 000 zł.
Wariant 6: połączenie rozwiązań z wariantów 1–5
Ponieważ żaden z wariantów 1–5 nie pozwolił na spełnienie wymaganego poziomu wskaźnika EP, w wariancie 6 rozpatrzono modyfikację projektu obejmującą jednoczesną realizację części z rozwiązań w nich zaproponowanych. Żeby wybrać optymalny zakres usprawnień, warianty uszeregowano, posługując się wskaźnikiem nakładów jednostkowych (tab. 12).
Wskaźnik ten obliczono jako stosunek nakładów inwestycyjnych do osiągniętej redukcji wskaźnika EP w odniesieniu do wariantu bazowego. Następnie jako optymalny wybrano zakres działań pozwalający na osiągnięcie wymaganego poziomu EP jak najniższym kosztem (tab. 13).
Dla analizowanego budynku wymagany od 1 stycznia 2021 r. poziom EP można osiągnąć najniższym kosztem poprzez modyfikację systemu przygotowania c.w.u. połączoną z poprawą izolacyjności cieplnej przegród zewnętrznych. Biorąc pod uwagę przyjętą w obliczeniach dwukrotną redukcję współczynnika U, cel ten można by osiągnąć niższym kosztem przy zastosowaniu mniejszej grubości izolacji lub zaizolowaniu jedynie części przegród.
Podsumowanie i wnioski
Zgodnie z wynikami przeprowadzonej analizy osiągnięcie określonego w WT 2021 wskaźnika EP jedynie dzięki poprawie izolacyjności cieplnej przegród jest praktycznie niemożliwe. Również zastosowanie wentylacji mechanicznej z wysokosprawnym odzyskiem ciepła nie gwarantuje spełnienia warunku EP. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest charakterystyka zapotrzebowania na energię w analizowanym budynku mieszkalnym, w którym dominującą rolę odgrywa zapotrzebowanie na c.w.u., wynoszące niemal 60% bilansu energetycznego (rys. 1). Z tego względu osiągnięcie wymaganego poziomu EP bez modyfikacji źródła ciepła jest praktycznie niewykonalne. Jeżeli usprawnienie jedynie systemu przygotowania c.w.u. jest niewystarczające, konieczne jest podjęcie dodatkowych działań zwiększających nakłady inwestycyjne.
Koszt wymaganych usprawnień może ponadto znacznie odbiegać od kosztów przedstawionych w analizie. Przykładowo przy znacznej odległości kuchni od łazienki zastosowanie wspólnego podgrzewacza bezpośrednio przy punkcie poboru może nie być możliwe i konieczne byłoby zastosowanie dwóch lub więcej podgrzewaczy w każdym mieszkaniu, co w praktyce przekładałoby się na podwojenie ponoszonych nakładów.
Należy ponadto zwrócić uwagę na aspekty pozaekonomiczne wprowadzanych usprawnień. Wiele z omawianych rozwiązań wiąże się ze zmniejszaniem przestrzeni użytkowej. Zastosowanie ogrzewania mieszkaniowego lub przepływowych podgrzewaczy wody wymaga wygospodarowania w przestrzeni mieszkalnej miejsca nie tylko na samo urządzenie, ale również na system odprowadzania spalin, doprowadzania powietrza do spalania oraz wentylację pomieszczenia. Podobnie w przypadku zastosowania odzysku ciepła – konieczne jest wygospodarowanie przestrzeni na centralę oraz kanały wentylacyjne. Poprawa izolacyjności przegród również może skutkować zmniejszeniem powierzchni mieszkania. Przy zachowaniu tej samej powierzchni zabudowy zwiększenie grubości izolacji o 10 cm w mieszkaniu o obrysie ścian zewnętrznych równym 10 m skutkować będzie zmniejszeniem powierzchni użytkowej o 1 m2.
Analizując powyższe problemy, można dojść do wniosku, że przepisy dotyczące efektywności energetycznej budynków są skonstruowane w taki sposób, iż spełnienie wymagań za pomocą rozwiązań konwencjonalnych mimo poniesienia znaczących nakładów inwestycyjnych może być bardzo trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Jest to celowy zabieg mający zachęcić inwestorów do wykorzystania w budynkach alternatywnych źródeł energii, w tym źródeł odnawialnych, pomp ciepła oraz skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła. To, czy będzie on skuteczny, zależy od tego, które z rozwiązań umożliwi spełnienie wymagań niższym kosztem. Przykłady rozwiązań wykorzystujących alternatywne źródła energii, pozwalających na spełnienie wymagań dotyczących EP, obejmujące m.in. koszty ich zastosowania zostaną opisane w kolejnym artykule.
Literatura
-
Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 5 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 2013, poz. 926).
-
Żurawski J., Panek A., Analiza wymagań energetycznych w projekcie zmiany rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, Konferencja IZOLACJE 2013.
-
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 3 czerwca 2014 r. w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw charakterystyki energetycznej (DzU 2014, poz. 888).
-
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (DzU nr 89/1994, poz. 414, z późn. zm.).5. PN-EN ISO 13790:2009 Energetyczne właściwości użytkowe budynków. Obliczanie zużycia energii do ogrzewania i chłodzenia.