Opłacalność stosowania ciepłomierzy i podzielników kosztów ogrzewania

Opłacalność stosowania ciepłomierzy i podzielników kosztów ogrzewania, fot. ANTAP
Idea wykorzystania podzielników do indywidualnego rozliczania kosztów ciepła w budynkach wielolokalowych zaczęła być realizowana w Polsce w połowie lat 90., przede wszystkim za sprawą regulacji zawartej w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych z 1994 roku. Od tego czasu w budowie podzielników i technice ich stosowania zaszły spore zmiany, które powinny zostać uwzględnione w aktualnych przepisach.
Zobacz także
BMETERS POLSKA sp. z o.o. news HYDROCAL M4 RADIO

HYDROCAL M4 RADIO to ciepłomierz kompaktowy typu combo do pomiaru energii ciepła i chłodu. W standardzie ma wbudowany moduł radiowy WMBUS i LoRAWAN, oraz interfejs NFC służący do konfiguracji.
HYDROCAL M4 RADIO to ciepłomierz kompaktowy typu combo do pomiaru energii ciepła i chłodu. W standardzie ma wbudowany moduł radiowy WMBUS i LoRAWAN, oraz interfejs NFC służący do konfiguracji.
Xylem Water Solutions Polska Sp. z o.o. Przyszłość ciepłownictwa dostępna już dziś – ciepłomierz kompaktowy PolluCom® F z odczytem zdalnym

Zgodnie z unijną dyrektywą 2018/2002 EED (Energy Efficiency Directive) od 25 października 2020 roku nowo instalowane ciepłomierze muszą mieć możliwość zdalnego odczytu wskazań. W 2027 roku obowiązek ten...
Zgodnie z unijną dyrektywą 2018/2002 EED (Energy Efficiency Directive) od 25 października 2020 roku nowo instalowane ciepłomierze muszą mieć możliwość zdalnego odczytu wskazań. W 2027 roku obowiązek ten będzie dotyczył wszystkich zainstalowanych urządzeń. Warto wybrać rozwiązanie, które zapewnia najszersze możliwości odczytu danych i gwarantuje najwyższą jakość pracy.
NIVELCO-Poland Sp.z.o.o. Nowości od NIVELCO

Firma NIVELCO w ostatnim czasie zaprezentowała dużo nowości m.in. nowe czujniki ciśnienia NIPRESS, przetworniki poziomu EasyTREK SP-500, ekonomiczny radar bezkontaktowy z anteną plenarną oraz przetwornik...
Firma NIVELCO w ostatnim czasie zaprezentowała dużo nowości m.in. nowe czujniki ciśnienia NIPRESS, przetworniki poziomu EasyTREK SP-500, ekonomiczny radar bezkontaktowy z anteną plenarną oraz przetwornik MV110 Przepływomierz ISOMAG.
Zmiana wymagań dotyczących pomiaru ciepła i jego rozdzielania na mieszkańców wynika z nowelizacji Prawa energetycznego [2] w 2021 roku. Zgodnie z zapisami tej ustawy do 1 stycznia 2027 r. właściciel lub zarządca budynku wielolokalowego ma obowiązek zastąpić istniejące ciepłomierze, podzielniki kosztów ogrzewania lub wodomierze służące do pomiaru ciepłej wody użytkowej (zamontowane przed dniem wejścia w życie ustawy) urządzeniami mającymi funkcję zdalnego odczytu. Szczegóły reguluje rozporządzenie z 7 grudnia 2021 r. w sprawie warunków ustalania technicznej możliwości i opłacalności zastosowania ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania oraz wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej, warunków wyboru metody rozliczania kosztów zakupu ciepła oraz zakresu informacji zawartych w indywidualnych rozliczeniach [4].
Jeśli w budynku zainstalowane są ciepłomierze (a także podzielniki kosztów ciepła i wodomierze ciepłej wody) z funkcją zdalnego odczytu, od 1 stycznia 2022 r. właściciel lub zarządca budynku musi udostępniać informacje dotyczące:
- zużycia ciepła dla danego lokalu mieszkalnego lub użytkowego – raz na miesiąc,
- kosztów (rozliczeń) ciepła – nie rzadziej niż raz na pół roku,
- w przypadku elektronicznych rozliczeń na żądanie – nie rzadziej niż raz na kwartał [2, 3].
Przewidywać można zatem zwiększenie zatrudnienia w działach technicznych spółdzielni mieszkaniowych w celu tworzenia takich informacji albo powstanie programów on-line umożliwiających śledzenie przez mieszkańców zużycia ciepła w ich lokalach i porównanie go z najmniejszym i największym zużyciem energii cieplnej w budynku, by dopingować ich do oszczędzania.
Kryteria technicznej wykonalności i opłacalności określone zostały zarówno w ustawie Prawo energetyczne, jak i wspomnianym rozporządzeniu [4]. Techniczną możliwość stosowania ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania oraz wodomierzy mających funkcję zdalnego odczytu ustala się w odniesieniu do rodzaju instalacji zastosowanej w danym budynku wielolokalowym oraz jego stanu technicznego. Z kolei opłacalność stosowania tych urządzeń ustala się, biorąc pod uwagę projektowaną oszczędność energii uzyskiwaną w wyniku ich zastosowania oraz koszt ich zakupu, montażu i eksploatacji.
I tu pojawia się pierwszy problem: jak rozumieć „projektowaną oszczędność energii”? Zaprojektować oszczędności energii przecież nie można, bo zależy ona od upodobań i możliwości finansowych użytkowników, a dodatkowo brakuje odpowiednich danych. Pozostaje więc zaplanowanie tej oszczędności – na potrzeby późniejszej analizy przyjęto wartości od 5 do 30%.
Ciepłomierze mające funkcję zdalnego odczytu stosuje się, gdy:
- instalacja centralnego ogrzewania w budynku wielolokalowym ma jednopunktowy układ zasilania w ciepło wszystkich grzejników znajdujących się w danym lokalu;
- spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
a) analiza techniczna wykaże, że występuje techniczna możliwość zastosowania ciepłomierzy;
b) analiza ekonomiczna przeprowadzona dla okresu pięcioletniego wykaże, że projektowana oszczędność energii w wyniku zastosowania ciepłomierzy jest wyższa niż koszt zakupu, montażu i eksploatacji tych urządzeń;
c) ilość ciepła dostarczonego do budynku wielolokalowego nie przekracza:
– 0,40 GJ w odniesieniu do 1 m3 ogrzewanej kubatury (nowy wskaźnik – GJ/(m3 rok), zamiast np. kWh/(m2 rok)),
– lub 0,30 GJ w odniesieniu do 1 m3 przygotowanej wody (nowy wskaźnik – GJ/(m3 rok)).
Jeśli wartości te zostaną przekroczone, od właściciela lub zarządcy budynku wymaga się wykonania audytu energetycznego, który ma określić, z czego wynika nadmierna energochłonność budynku i w jaki sposób można ograniczyć zużycie przez niego ciepła;
d) zainstalowane zostały zawory mające głowice termostatyczne na grzejnikach usytuowanych w lokalach znajdujących się w budynku wielolokalowym,
e) węzły cieplne umożliwiają zminimalizowanie strat ciepła wynikających z transportu nośnika za pomocą zewnętrznej instalacji odbiorczej.
Podzielniki kosztów ogrzewania mające funkcję zdalnego odczytu stosuje się, gdy:
- instalacja centralnego ogrzewania nie spełnia warunku zastosowania ciepłomierzy,
- pozostałe wymagania dotyczące stosowania podzielników kosztów są takie same, jak określono w przypadku ciepłomierzy w pkt 2.
Autorowi brakuje w przepisach wymogu obowiązkowego zastosowania izolacji termicznej rur ułożonych na powierzchni ścian w przypadku stosowania podzielników kosztów (w wypadku ciepłomierzy straty od rur są wykorzystywane jako zyski w pomieszczeniu za wodomierzem). Im więcej niezaizolowanych rur, tym większy przyjmuje się w rozliczeniach energii udział stałych kosztów zmiennych związanych ze stratami dystrybucji – potwierdza to analiza przeprowadzona na końcu artykułu. W przypadku wysokich budynków średnica rur na dolnych kondygnacjach może wynosić ok. 50 mm, co stanowić może 50% zapotrzebowania na ciepło pomieszczenia, przez które te rury przechodzą. Nie ma więc wówczas mowy o prawidłowym korzystaniu z regulatora, którym jest zawór termostatyczny, jak i właściwych interpretacjach wskazań podzielników kosztów.
Zakres informacji dotyczących rozliczeń kosztów zakupu ciepła przekazywanych użytkownikom lokali zaopatrywanych w energię cieplną, chłodniczą lub ciepłą wodę użytkową z centralnego źródła w budynku wielolokalowym, o których mowa w art. 45c ust. 1 ustawy Prawo energetyczne [2], obejmuje:
1. w przypadku rozliczeń przy wykorzystaniu wskazań ciepłomierzy i podzielników kosztów ogrzewania (są one prawie takie same, różnica wynika ze specyfiki urządzenia):
a) dla budynku:
– ilość ciepła pobranego na potrzeby centralnego ogrzewania oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku;
– ilość ciepła zarejestrowanego przez ciepłomierze lokalowe w budynku;
– powierzchnię lub kubaturę budynku;
– ilość pobranego ciepła przypadającą na 1 m2 powierzchni lokali lub 1 m3 kubatury;
– koszt pobranego ciepła w rozbiciu na koszty ogrzewania i koszty przygotowania ciepłej wody użytkowej;
– koszty stałe zakupu ciepła;
– koszty zmienne zakupu ciepła wynikające z ilości pobranego ciepła;
– stosowane dla poszczególnych lokali współczynniki wyrównawcze. Warto tu zaznaczyć, że już w 2003 roku COBRTI INSTAL zalecał odejście od stosowania współczynników wyrównawczych ze względu na położenie lokalu w bryle budynku, określanych jako metoda „tabelaryczna”. Celem współczynników wyrównawczych było „sprawiedliwe” rozdzielanie ciepła pomiędzy lokalami, jest to jednak raczej pomysł rodem z okresu komunizmu. Nie stosuje się przecież żadnych współczynników przeliczeniowych na potrzeby pobierania czynszu uwzględniających lokalizację okien w stosunku do stron świata, hałas, zapachy itd. Nikt też nie będzie stosował przy rozliczaniu kosztów jakiegoś współczynnika obciążającego lokatora mającego mieszkanie od strony południowej i korzystającego z ogrzewania biernego (pasywnego) i zysków bezpośrednich i pośrednich od promieniowania słonecznego. Dlaczego więc stosować współczynniki wyrównawcze ze względu na położenie lokalu w bryle budynku? Jeżeli każdy użytkownik ponosi koszty wynikające z decyzji o wyborze mieszkania, to przy uwzględnianiu opłaty stałej za moc zamówioną powinny zostać zastosowane współczynniki korygujące rozliczenie w oparciu o m2, uwzględniające położenie lokalu w bryle budynku – większe zapotrzebowanie na moc w lokalach narożnych lub na ostatniej kondygnacji;
– średni koszt ogrzewania lokali w budynku na 1 m2 powierzchni lokali lub 1 m3 kubatury;
– dane kontaktowe organizacji zrzeszających lokatorów budynków wielolokalowych;
– adresy stron internetowych, gdzie można uzyskać informacje o dostępnych środkach poprawy efektywności energetycznej;
– informacje na temat procedur składania skarg oraz możliwości i metod rozstrzygania sporów;
b) dla lokalu:
– ilość ciepła zarejestrowanego przez ciepłomierz;
– ilość ciepła zarejestrowanego przez ciepłomierz skorygowaną za pomocą współczynnika wyrównawczego;
– wielkość zaliczek naliczonych na poczet kosztów centralnego ogrzewania;
– wysokość miesięcznych zaliczek na poczet kosztów centralnego ogrzewania w następnym sezonie grzewczym;
– saldo rozliczenia, w tym wysokość nadpłaty lub niedopłaty;
– porównanie bieżącego zużycia ciepła ze zużyciem w tym samym okresie poprzedniego roku w formie graficznej, z uwzględnieniem temperatury obliczeniowej dla strefy klimatycznej, w której znajduje się budynek, w okresie letnim i zimowym.
Mowa tu o obliczeniowej temperaturze dla strefy klimatycznej, czyli o temperaturze projektowej zewnętrznej, która zależy od lokalizacji miejscowości w danej strefie – jest to zapis nieprecyzyjny, a nawet błędny. Prawidłowe przeliczenie zużycia ciepła następuje w oparciu o średnie temperatury miesięczne i liczbę dni grzewczych do obliczania stopniodni rzeczywistych i standardowych (typowy rok meteorologiczny). Przeliczenia dokonuje się na podstawie wzoru:
gdzie:
QK,H,0,tr – zużycie ciepła przeliczone dla typowego roku meteorologicznego;
QK,H,0 – zużycie ciepła na podstawie pomiarów ciepłomierzami w latach 2017–2021;
Sdtr – liczba stopniodni w typowym roku meteorologicznym dla temperatury wewnętrznej 20°C;
Sd – liczba stopniodni rzeczywistych w danym roku dla temperatury wewnętrznej 20°C.
Natomiast obliczenia stopniodni dokonuje się w oparciu o poniższą zależność:
gdzie:
Sd – stopniodni;
two – temperatura projektowa wewnętrzna, °C;
te (m) – średnia temperatura miesiąca, °C;
Ld (m) – liczba dni grzewczych w miesiącu.
Pojawia się tu kolejny problem związany z uzyskaniem przez właścicieli lokali lub administracje budynku informacji o średniej rzeczywistej temperaturze miesiąca w danym roku obliczeniowym. Można ją kupić od firm specjalizujących się w pomiarach (są to dodatkowe koszty związane ze stosowaniem podzielników kosztów lub ciepłomierzy) albo np. zastrzec w umowie z dostawcą ciepła konieczność przekazania przez niego tych danych (jeśli je posiada).
Omawiane przepisy nie mają zastosowania dla urządzeń mających funkcję zdalnego odczytu w przypadku budynku wielolokalowego, który w dniu wejścia w życie rozporządzenia był wyposażony w ciepłomierze albo w podzielniki kosztów ogrzewania, zarówno posiadające, jak i nieposiadające funkcji zdalnego odczytu, umożliwiające rozliczanie kosztów ogrzewania poszczególnych lokali. Właściciel lub zarządca budynku ma obowiązek dostosowania regulaminu rozliczeń w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, jeśli zmiana wynikająca z rozporządzenia dotyczy metod rozliczania kosztów zakupu ciepła lub zakresu informacji wskazanych w § 9 oraz § 10.
Ilość ciepła zmierzona na głównym ciepłomierzu (dostawca ciepła tylko taką zasadę przyjmuje przy rozliczaniu się z dostawcą) nie jest w całości wykorzystywana przy jej rozdzielaniu za pomocą podzielników (mieszkaniowych liczników ciepła). Wynika to z faktu, że nie całe ciepło mierzone przez główny licznik ciepła przepływa przez grzejniki, na których montowane są podzielniki kosztów. Część energii cieplnej oddawana jest do otoczenia przez instalację (rurociągi rozprowadzające na poziomie piwnicy, piony, gałązki w pokojach) doprowadzającą ciepło do grzejników, bez możliwości zmierzenia jej wielkości, dlatego tak ważna jest izolacja tych elementów.
Opłacalność stosowania podzielników kosztów ciepła – analiza przypadku
Analizę opłacalności zastosowania podzielników kosztów ogrzewania mających funkcję zdalnego odczytu sporządzono, biorąc pod uwagę projektowaną oszczędność energii w wyniku zastosowania tych urządzeń oraz koszt ich zakupu, montażu i eksploatacji (nakłady inwestycyjno-eksploatacyjne). Jak wspomniano, powinniśmy raczej mówić o zaplanowanej oszczędności. Na potrzeby analizy przyjęto, że jest ona zmienna i może przyjmować wartości od 5 do 30%. Może zostać zweryfikowana pomiarem w kolejnych latach użytkowania podzielników kosztów przez mieszkańców, którzy będą wiedzieli, do czego służy zawór termostatyczny i w jaki sposób można osiągać oszczędności energii (wymagana wentylacja, ale nie nadmierna, kontrolowana przez okresowe otwieranie okien na czas wietrzenia, ale nie ich ciągłe uchylanie w celu regulacji temperatury), a co za tym idzie zmniejszać koszty eksploatacyjne. Same podzielniki kosztów mają za zadanie podświadomie wpływać na mieszkańców, którzy są zainteresowani oszczędnością ciepła, czyli mniejszymi kosztami eksploatacyjnymi. Niestety podjętej decyzji o projektowanej wielkości oszczędności nie można będzie cofnąć w kolejnych latach, bo nakłady inwestycyjne związane z montażem podzielników już zostały zrealizowane (poniesione).
Organizacje zrzeszające spółdzielnie mieszkaniowe, przy wsparciu Ministerstwa Klimatu i Środowiska, powinny być zainteresowane przeprowadzeniem badań statystycznych mających na celu porównanie zużycia ciepła przez podobne konstrukcyjnie budynki wyposażone w podzielniki kosztów ciepła i ich nieposiadające. Umożliwiłoby to stworzenie bazy danych dla projektowania oszczędności energii w budynkach o różnych technologiach i różnym jednostkowym zapotrzebowaniu na ciepło. Może również organizacje producentów podzielników kosztów byłyby zainteresowane tą kwestią i chciały partycypować w potencjalnym programie badań?
Może Cię zainteresuje: Nowoczesne ciepłomierze - jak działają
Na koszty eksploatacyjne składają się:
- koszty stałe związane z mocą zamówioną dla budynku [kW] i ceną jednostkową [zł/(MW mies.)], dzielone na wszystkich mieszkańców proporcjonalnie do powierzchni mieszkania. Wskazane byłoby wprowadzenie korekty z uwagi na lokalizację mieszkania w bryle budynku czy też wyliczonej w oparciu o normę dotyczącą projektowego obciążenia cieplnego. Uważam, że koszty stałe związane z mocą zamówioną przypisywane poszczególnym lokalom powinny uwzględniać lokalizację mieszkania w bryle budynku (nie zalecałbym stosowania do rozdziału kosztów zmiennych wynikających z podzielników) w oparciu o wartość uzyskaną z formuły:
- koszty zmienne związane ze stratami dystrybucji, na które wpływają straty z rurociągów rozprowadzających, pionów, gałązek – ich założony udział w analizie zmieniał się od 20 do 70%;
- koszty zmienne (100% – % kosztów zmiennych związanych ze stratami dystrybucji) wynikające z podzielników kosztów, na które wpływ mają mieszkańcy.
W przypadku stosowania do rozliczania mieszkaniowych liczników ciepła udział kosztów zmiennych związanych ze stratami dystrybucji można wyznaczyć na podstawie ich pomiarów i licznika głównego.
Do analizy przyjęto budynek o następujących parametrach:
- powierzchnia użytkowa: 10 100 m2,
- liczba mieszkań: 210,
- moc: 651,4 kW,
- średnie zużycie energii końcowej z 5 lat, z uwzględnieniem zmian klimatu (przeliczenie na stopniodni standardowe): 5685 GJ/rok,
- liczba grzejników (podzielników): 440 – IP,
- wskaźnik energii do mocy: 8,73 GJ/kW,
- koszt podzielnika i jego montaż: 50 zł – KP,
- koszt obsługi podzielnika: 10 zł/odczyt – KOP,
- nie uwzględniono kosztów monitoringu urządzeń za pomocą platformy internetowej – istotne przy sporządzaniu miesięcznych sprawozdań,
- liczba odczytów: 2 rocznie,
- okres bilansowania: 5 lat.
Cena nośnika energii brutto wynosiła:
- 14 070,56 zł/(MW mies.) z tytułu mocy zamówionej,
- 67,18 zł/GJ z tytułu energii.
Wyniki obliczeń zamieszczono w tabelach 1 i 2.
Zgodnie z wytycznymi rozporządzenia4 warunek celowości zastosowania podzielników kosztów ogrzewania jest spełniony przy wartości stosunku nakładów inwestycyjnych do planowanych oszczędności mniejszej od 1. W tabelach 2 i 3 zróżnicowano go następująco: duża oszczędność występuje przy wartości dla tego stosunku < 0,5, a mała oszczędność dla wartości od 0,50 do 1,00.
Biorąc pod uwagę comiesięczną sprawozdawczość wynikającą z rozporządzenia, do kolejnej analizy przyjęto okres ogrzewania 9 miesięcy (w Krakowie 5 dni maja i 5 dni września oraz pozostałe miesiące między wrześniem i majem). Cena jednego odczytu pozostała bez zmian. Skutkuje to zmianą wielkości nakładów inwestycyjno-eksploatacyjnych ze 154 000,00 zł/5 lat na 220 000,00 zł/5 lat i stosunkiem nakładów inwestycyjnych do planowanych oszczędności przedstawionym w tabeli 3.
W obliczeniach zamieszczonych w tabeli 3 nie uwzględniono również kosztów monitoringu urządzeń za pomocą platformy internetowej, co jest istotne przy sporządzaniu miesięcznych sprawozdań. Założono, że firma na tyle zyska na krotności odczytów, że będzie mogła się wyposażyć w takie oprogramowanie bez obciążania kosztami zleceniodawcy opomiarowania (niestety autor nie dysponował odpowiednimi danymi, więc jest to jedynie założenie). W przypadku konieczności uwzględnienia kosztów monitoringu wyniki obliczeń byłyby oczywiście mniej atrakcyjne.
Podsumowanie
Najkorzystniejsze jest stosowanie podzielników kosztów ogrzewania przy małych stratach dystrybucji i dużej projektowanej oszczędności energii (czego należało się spodziewać), a najmniej korzystne przy dużych stratach dystrybucji i małej projektowanej oszczędności energii (co wynika z pierwszego wniosku).
Wzrost liczby odczytów na potrzeby sporządzania miesięcznych sprawozdań spowoduje pogorszenie opłacalności ich stosowania (tabela 3).
Przyjmowane przy stosowaniu podzielników kosztów ogrzewania udziały strat dystrybucji i projektowane oszczędności energii muszą być przemyślane i umotywowane dokładnymi obliczeniami.
Wyniki analizy pokazują skalę możliwości wpływania na uzyskiwane oszczędności.
Wskazane byłoby utworzenie bazy danych do projektowania potencjalnych oszczędności energii cieplnej przy stosowaniu podzielników kosztów.
Literatura
1. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2002 z dnia 11 grudnia 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej (Dz Urz. UE nr L 328/210 z 21.12.2018)
2. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r – Prawo energetyczne (DzU 1997, nr 54, poz. 348, z późn. zm.)
3. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2021 r. o zmianie ustawy o efektywności energetycznej oraz niektórych innych ustaw (DzU 2021, poz. 863)
4. Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 grudnia 2021 r w sprawie warunków ustalania technicznej możliwości i opłacalności zastosowania ciepłomierzy, podzielników kosztów ogrzewania oraz wodomierzy do pomiaru ciepłej wody użytkowej, warunków wyboru metody rozliczania kosztów zakupu ciepła oraz zakresu informacji zawartych w indywidualnych rozliczeniach (DzU 2021, poz. 2273)
5. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 1995, nr 10, poz. 46). Uchylone i zastąpione przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (DzU 2002, nr 75, poz. 690 z późn. zm.)
6. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2021 r. o zmianie ustawy o efektywności energetycznej oraz niektórych innych ustaw (DzU 2021, poz. 868)