Kominek w domu z rekuperatorem

Ogromna większość wkładów kominkowych dostępnych na rynku wyposażona jest w kratki pobierające powietrze do spalania bezpośrednio z pomieszczenia, w którym znajduje się kominek. Jest to rozwiązanie prawidłowe, pod warunkiem dostarczenia do pomieszczenia takiej ilości powietrza, jaką „wyssie” kominek dla prawidłowego spalania. Brak odpowiednich nawiewników w oknach lub otworu w ścianie doprowadzającego powietrze z zewnątrz może spowodować „przygasanie” płomienia, a w ekstremalnych wypadkach doprowadzić do zatrucia domowników.

Kominek w domu wyposażonym w centralę wentylacyjną z rekuperatorem nie powinien pobierać powietrza do spalania z pomieszczeń budynku. Powietrze musi być doprowadzone bezpośrednio z zewnątrz przewodem do komory spalania kominka. Przewody te mogą przebiegać np. w podłodze. Doprowadzone takim przewodem powietrze zewnętrzne służy wyłącznie do spalania i po przejściu przez komorę spalania kominka usuwane jest na zewnątrz przewodem kominowym w postaci spalin. Rozwiązanie takie zalecane jest również w przypadku domów wyposażonych w tradycyjny system wentylacji grawitacyjnej, który – w przypadku uszczelnienia okien – często działa niepoprawnie. Warto jest więc rozdzielić w kominku powietrze używane do spalania od powietrza używanego do ogrzewania.

Dla wzmocnienia efektu ogrzewania kominkiem powietrze z pomieszczenia (salonu) powinno przepływać otworem do wnętrza komory obudowy kominka (zabezpieczonej przed przedostawaniem się do niej spalin) i czopucha. Rozwiązanie to jest często stosowane w instalacjach rozprowadzania ciepłego powietrza z kominka. Powietrze wewnętrzne wnika otworami do dolnej części obudowy kominka i po ogrzaniu się w niej przekazywane jest do otworów wylotowych w górnej części obudowy. Obieg ten może być grawitacyjny lub wymuszony wentylatorem.

W dużym uproszczeniu kominek działa jak duży grzejnik owiewany powietrzem z salonu. Bardzo istotną sprawą jest skuteczne zabezpieczenie przed przedostawaniem się spalin (z komory spalania kominka i przewodu odprowadzającego spaliny do komina) do komory, w której przepływa ogrzewane powietrze wewnętrzne.

W przypadku, jeśli kominek wyposażony jest w opisaną powyżej „zamkniętą komorę spalania”, problem praktycznie nie istnieje – powietrze z salonu nie ma kontaktu ze spalinami. System wentylacyjny nie ma możliwości wpływania na pracę kominka i odwrotnie. Niewielki wpływ na sterowanie wentylacją ma również praca kominka z płaszczem wodnym, który zintegrowany jest z systemem grzewczym, a nie wentylacyjnym. Sterowanie pracą kominka, a właściwie odbieraniem ciepła i rozprowadzaniem go w budynku, realizowane jest w tym przypadku za pomocą instalacji centralnego ogrzewania.

Jeszcze do niedawna próbowano łączyć instalacje wentylacyjne i rozprowadzenia ciepłego powietrza z kominka. Ich połączenie jest wprawdzie możliwe, ale wymaga zastosowania odpowiednich zabezpieczeń i właściwego zaprojektowania instalacji wentylacyjnej oraz kominkowej. Przy próbach łączenia obu instalacji głównym problemem jest objętość przepływającego powietrza: po prostu w niektórych kanałach w trakcie intensywnej pracy rekuperatora i wentylatora kominkowego ilość przepływającego powietrza może być nawet kilkukrotnie wyższa niż w przypadku pracy samego rekuperatora. Efektem ubocznym jest zazwyczaj hałas i bardzo silne przesuszenie budynku.

W standardowej wielkości domach jednorodzinnych dobrej klasy rekuperator zainstalowany w odpowiednio zaprojektowanym systemie wentylacyjnym spowoduje rozprowadzenie sporej części ciepła generowanego przez kominek do wszystkich pomieszczeń bez konieczności wykonywania dodatkowej instalacji dystrybucji ciepłego powietrza z kominka. Rozwiązanie takie sprawdzi się najlepiej pod warunkiem, że kominek będzie dodatkowym, a nie głównym źródłem ciepła w budynku. Zalety tego rozwiązania to cichsza praca obu instalacji i mniejsze przesuszenie budynku zimą.

Warto też wspomnieć o kosztach takiego rozwiązania: płaci się tylko za instalację wentylacyjną, gdyż wykonywanie oddzielnej instalacji DGP (dystrybucji gorącego powietrza) nie jest konieczne. Wadą tego rozwiązania jest nieco mniejsza skuteczność przekazywania ciepła do pomieszczeń niż w przypadku połączenia obu instalacji.

Rozwiązanie to doskonale sprawdzi się w nowych domach o zmniejszonym zapotrzebowaniu na ciepło. W tego typu domach rozpalenie kominka najczęściej spowoduje wyłączenie kotła centralnego ogrzewania przez termostaty w pomieszczeniach. Kocioł załączy się ponownie, gdy kominek wygaśnie i temperatura w pomieszczeniach spadnie poniżej poziomu ustawionego na termostacie.

Pozostaje jeszcze kwestia rekuperatora. Urządzenia wysokiej klasy mają dodatkowe zabezpieczenia w postaci czujników reagujących na zmiany ciśnienia. W przypadku otwarcia drzwiczek kominka oraz powstania silnego podciśnienia w salonie spowodowanego zasysaniem przez kominek sporej ilości powietrza, rekuperator zmieni automatycznie obroty wentylatora nawiewnego w celu zredukowania powstałej różnicy. Funkcję taką ma np. rekuperator ComfoAir 350. Ponadto należy tak zaprojektować instalację wentylacyjną, aby zabezpieczyć salon przed niepożądanymi efektami związanymi z otwarciem drzwiczek kominka.

Przy dobrze wykonanej instalacji wentylacji mechanicznej z rekuperatorem w salonie po otwarciu kominka zapach spalonego drzewa będzie minimalny, jednak wyraźnie odczuwalny chwilę później w pobliżu najbliżej położonego wywiewu instalacji, np. w kuchni. Po kilku minutach zapach zniknie, powietrze z zapachem zostanie usunięte przez wywiewnik instalacji wentylacyjnej.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!