Audyty efektywności energetycznej po zmianie przepisów

Audyty efektywności energetycznej należy obecnie sporządzać według przepisów rozporządzenia Ministra Energii z 5 października 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej [1]. Zastąpiło ono wcześniej obowiązujące rozporządzenie w tej samej sprawie z 2012 roku.

Ogólne cele i wymagania dotyczące audytów efektywności energetycznej zostały określone w ustawie z 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej [2]. W ustawie tej wprowadzono nowe ważne przepisy dotyczące audytów, inne niż w poprzednim dokumencie z 2011 roku, m.in.:

1. Obowiązek oszczędności energii ustalony dla przedsiębiorstw energetycznych i innych „podmiotów zobowiązanych” dotyczy energii finalnej, a nie energii pierwotnej, jak ustalono w przepisach z 2011 roku.
2. Przedsiębiorstwa energetyczne i inne „podmioty zobowiązane” mogą zrealizować obowiązek oszczędzania energii nie tylko w jeden sposób (nie licząc wniesienia opłaty zastępczej), tj. przez zakup świadectw efektywności energetycznej na Towarowej Giełdzie Energii. Mają trzy możliwości:

1. 1. zrealizowanie przedsięwzięcia u odbiorcy końcowego,
   2. uzyskanie dowodu zrealizowania przedsięwzięcia przez przedsiębiorstwo, któremu sprzedaje energię, upoważnione do szczególnego trybu realizacji oszczędności energii (art. 15 ustawy),
   3. uzyskanie (zakup) świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów) od realizatorów przedsięwzięć.

W przypadku wszystkich wskazanych powyżej sposobów realizacji obowiązku niezbędne jest sporządzenie audytu efektywności energetycznej, w którym określa się wielkość oszczędności energii, przy czym:

• w przypadku a) i b) jest to audyt dotyczący przedsięwzięcia już zrealizowanego,
• w przypadku c) audyt przedsięwzięcia planowanego oraz audyt kontrolny po zrealizowaniu tego przedsięwzięcia.

Są zatem trzy rodzaje audytów efektywności energetycznej, które różnią się celem i sposobem opracowania (tab. 1).

Przepisy zawarte w rozporządzeniu [1] nie zmieniają ogólnych zasad sporządzania audytów, jednak wprowadzają nowe szczegółowe wymagania. Rozporządzenie to (podobnie jak wcześniejsze z 2012 roku) zawiera:

1. wymagania dotyczące zawartości audytu,
2. metody określania oszczędności energii dla poszczególnych rodzajów przedsięwzięć,
3. zasady sporządzania audytu w sposób uproszczony,
4. wzór karty audytu,
5. zasady weryfikacji audytów,
6. zasady sporządzania oceny efektywności energetycznej dostarczania ciepła.

W dalszej części artykułu omówiono nowe ustalenia dotyczące ww. zagadnień.

Wymagania dotyczące zawartości audytu

Wymagania dotyczące zawartości audytu podano w § 2.1 p. 2 rozporządzenia, w którym określono, że analiza efektów planowanych do uzyskania albo uzyskanych w wyniku realizacji przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej obejmuje (jak dotychczas):

• wskazanie (opis) tego przedsięwzięcia,
• określenie sposobu wykonania obliczeń jego efektów,
• wyniki obliczeń oszczędności energii,
• wykaz wykorzystanych programów komputerowych do obliczania oszczędności energii,

oraz nowy element:

• określenie podstawowych parametrów finansowych służących ocenie opłacalności realizacji przedsięwzięcia (…) służących poprawie efektywności energetycznej, wraz z analizą wariantową wyboru najkorzystniejszego rozwiązania z odpowiednim uzasadnieniem.

Wiąże się z tym także wprowadzone w § 3.1 uzupełnienie wymaganej zawartości audytu, która ma obejmować:

ocenę opłacalności ekonomicznej poszczególnych rodzajów i wariantów realizacji przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, zawierającą w szczególności: rodzaje kosztów inwestycyjnych, przyjętych aktualnych i prognozowanych cen paliw lub energii oraz przewidywany okres zwrotu inwestycji, a także podstawowe wskaźniki oceny opłacalności ekonomicznej realizacji przedsięwzięcia.

A zatem audyt ma zawierać nie tylko obliczenie oszczędności energii jako efektu przedsięwzięcia, ale także ocenę opłacalności jego realizacji i uzasadnienie wyboru najkorzystniejszego wariantu tego przedsięwzięcia.

W audycie powinno zostać ustalone, jakie parametry finansowe umożliwiają ocenę opłacalności danego przedsięwzięcia, a następnie obliczone odpowiednie wskaźniki.

Nie należy ograniczać się do obliczenia prostego czasu zwrotu, ale korzystać z takich narzędzi, jak np. analiza cyklu życia (LCCA), i uwzględniać prognozowane zmiany cen energii. Takie wymaganie zawiera dyrektywa 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej [3] w art. 8 p. 5 i załączniku VI.

Mogą to być także wskaźniki dotyczące np. kosztu zużycia energii na jeden produkowany wyrób lub na jednostkę powierzchni budynku albo inne podobne.

Metody określania oszczędności energii dla poszczególnych rodzajów przedsięwzięć

Nowe rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej [1] podaje, podobnie jak dokument z 2012 roku (z drobnymi zmianami w tekście), metody określenia oszczędności energii dla następujących przedsięwzięć:

• przedsięwzięcia termomodernizacyjnego,
• modernizacji lub wymiany oświetlenia,
• modernizacji procesu technologicznego,
• ograniczenia strat energii elektrycznej w transformatorach,
• ograniczenia strat związanych z poborem energii biernej.

Przy kolejnych rodzajach przedsięwzięć metody określania oszczędności energii zostały rozszerzone i tak w § 5:

4. w celu modernizacji lub wymiany sieci ciepłowniczej – wykonuje się, w szczególności, analizę możliwości poprawy izolacji cieplnej rurociągu i armatury przesyłowej, zmiany trasy rurociągu (…) lub zamiany rurociągów napowietrznych na podziemne preizolowane, a także analizę doboru średnicy rurociągu i prędkości przepływu nośnika ciepła w celu wymiany na dostosowany do aktualnej wielkości odbioru ciepła;

5. w celu modernizacji lub wymiany napędów, w tym silników, przekładni i układów regulacji – wykonuje się pomiary i analizę: (...)

d) możliwości modernizacji przekładni w układzie napędowym z zastosowaniem rozwiązań energooszczędnych,e) zasadności stosowania układów monitoringu zużycia elementów eksploatacyjnych służących bieżącej ocenie sprawności napędów.

Dodane zostały w § 5 wytyczne w kwestiach dotychczas nieregulowanych:

6. w celu modernizacji lub wymiany urządzeń i instalacji oraz odzysku energii w procesach przemysłowych lub energetycznych – wykonuje się analizę strat energii w procesie, w postaci bilansu przepływów energii i strumienia energii możliwego do odzyskania, ze wskazaniem możliwych do zastosowania rozwiązań technologicznych; (...)

9. w celu modernizacji lub wymiany urządzeń i instalacji oraz ograniczenia strat sieciowych związanych z przesyłaniem lub dystrybucją energii elektrycznej lub gazu ziemnego – wykonuje się ocenę potencjału w zakresie poprawy efektywności energetycznej, wskazując źródła oraz poziom strat energii i możliwe do zastosowania rozwiązania technologiczne, których celem będzie jej oszczędność.

Wprowadzono w § 5 bardzo ważne nowe wymaganie:

10. dla przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej polegającego na wymianie urządzeń, w przypadku gdy są one objęte zakresem rozporządzeń Komisji Europejskiej wydanych na podstawie art. 16 ust. 2 dyrektywy 2009/125/WE ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią, wykonuje się obliczenia, przyjmując, że zużycie energii urządzenia przed wymianą nie przekracza poziomu odpowiadającego spełnieniu wymogów minimalnych określonych w tych rozporządzeniach.

Ten przepis wymaga następującego wyjaśnienia: wprowadzone w dyrektywie ustanawiającej ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu [4] pojęcie „ekoprojekt” oznacza uwzględnienie aspektów środowiskowych przy projektowaniu produktu w celu poprawy ekologiczności produktu podczas całego cyklu jego życia. Dyrektywa ustanawia ogólne zasady określania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią, a określenie „produkt związany z energią” oznacza każdy towar mający wpływ na zużycie energii podczas jego używania, który jest wprowadzany do obrotu lub użytkowania.

Dyrektywa ustala, że dla poszczególnych produktów związanych z energią wydawane są rozporządzenia ustalające minimalne wymagania, które muszą spełniać produkty produkowane lub importowane do Unii Europejskiej. Wydanych zostało już kilkadziesiąt takich rozporządzeń dla poszczególnych produktów. Wykaz rozporządzeń obowiązujących w Polsce podany jest na stronie Ministerstwa Energii [8]. W związku z tym w przypadku przedsięwzięcia polegającego na wymianie urządzenia zużywającego energię, dla którego wydano rozporządzenie UE, trzeba w obliczeniach oszczędności energii przyjmować, że wymieniane urządzenie aktualnie spełnia wymagania minimalne wg tego rozporządzenia.

Przykład:

Wymieniany jest silnik o mocy 3 kW i sprawności 82% na nowy o sprawności 89%.

• Istniejący silnik przy istniejącym średnim obciążeniu i liczbie godzin pracy zużywa 5487 kWh.
• Nowy silnik w tych samych warunkach pracy zużyje 0,82/0,89×5487 = 5056 kWh, czyli uzyskamy oszczędność roczną 5487 – 5056 = 424 kWh.

Istnieje jednak rozporządzenie nr 640/2009 dla silników elektrycznych [5], w którym ustalono minimalne wymagania wobec sprawności silników.

• Dla silnika o mocy 3 kW minimalna sprawność wynosi 84,6%, a więc w obliczeniach oszczędności energii trzeba przyjąć, że taką sprawność ma silnik istniejący.
• Przy wymianie silnika o sprawności 84,6% zmniejszone zużycie energii wyniesie 0,82/0,846×5487 = 5319 kWh, a więc oszczędność z wymiany wyniesie 5319 – 5056 = 263 kWh rocznie.

Zatem wprowadzony przepis może w poszczególnych przypadkach wymiany urządzeń ograniczać obliczeniową oszczędność energii wynikającą z tej wymiany.

Zasady sporządzania audytu w sposób uproszczony

W audycie efektywności energetycznej oblicza się oszczędność energii jako różnicę między obecnym zużyciem energii a zużyciem zmniejszonym w wyniku realizacji przedsięwzięcia.

Obliczenie to wykonuje się poprzez sporządzenie pełnego bilansu energetycznego obiektu lub instalacji, których dotyczy audyt. Jednak nowe rozporządzenie [1] ustala, że dla przedsięwzięć, których lista zawarta została w załączniku nr 1, audyt może być sporządzony w sposób uproszczony, z wykorzystaniem danych i metod określania oszczędności energii podanych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

A zatem wykorzystywanie uproszczonego sposobu sporządzania audytu:

1. to możliwość, a nie obowiązek,
2. dotyczy wybranej grupy przedsięwzięć.

W skład tej grupy wchodzą, podobnie jak w dotychczas obowiązującym rozporządzeniu:

• ocieplenie ścian zewnętrznych, dachu lub stropodachu,
• ocieplenie stropu pod nieogrzewanym poddaszem,
• ocieplenie stropu nad piwnicą,
• modernizacja lub wymiana stolarki okiennej,
• modernizacja lub wymiana instalacji ciepłej wody użytkowej,
• wymiana opraw oświetleniowych lub źródeł światła,
• wymiana urządzeń przeznaczonych do użytku domowego,

oraz

• wymiana silników elektrycznych o mocy znamionowej od 0,75 do 375 kW (a więc znaczne rozszerzenie – poprzednio były to tylko silniki do 100 kW).

Obecnie grupa ta nie obejmuje następujących przedsięwzięć ujętych w poprzednim rozporządzeniu:

• wymiana urządzeń IT,
• racjonalne użytkowanie energii w mieszkalnych budynkach pasywnych.

Załącznik nr 2 do rozporządzenia zawiera metody określania oszczędności energii finalnej uzyskanej w wyniku realizacji poszczególnych rodzajów przedsięwzięć.

W podanych formułach obliczeniowych wprowadzono niewielkie zmiany porządkowe w porównaniu do formuł zawartych w poprzednim rozporządzeniu.

Karta audytu

Podany w załączniku nr 3 do nowego rozporządzenia wzór karty audytu wprowadza następujące nowe ustalenia:

• nie zawiera danych dotyczących wielkości redukcji emisji CO₂, a więc w audycie nie wykonuje się takiego obliczenia,
• oszczędność energii podawana jest w kWh/rok i toe/rok, podczas gdy w dotychczasowym wzorze karty mogła być ona podawana także w GJ/rok i toe/rok,
• nie podaje się numeru uprawnienia autora audytu.

Weryfikacja audytów

Zasady weryfikacji audytów nie zostały zmienione. Tak jak dotychczas jest to weryfikacja wyrywkowa, a więc dotyczy tyko wybranych audytów i składa się z etapu wstępnego i właściwego. Zmieniono jednak czas trwania weryfikacji.

Dotychczas obowiązywała zasada, że etap wstępny trwa maksymalnie 14 dni, a etap właściwy 30 dni. Obecnie etap wstępny nie ma określonego czasu trwania, a etap właściwy wynosić ma maksymalnie 60 dni.

Czas przewidziany na weryfikację jest znacznie dłuższy niż czas, w jakim URE po otrzymaniu wniosku ma wydać świadectwo (45 dni).

Można się spodziewać, że regułą będzie weryfikowanie audytów już po wydaniu świadectwa, a więc ewentualne błędy w audycie nie będą mogły być poprawiane, ale będą skutkować karami. Jest to ważne ostrzeżenie dla autorów audytów.

Zasady sporządzania oceny efektywności energetycznej dostarczania ciepła

Ocena efektywności energetycznej dostarczania ciepła jest potrzebna dla zbadania, czy dopuszczalne jest zaopatrzenie budynku w energię cieplną z indywidualnego źródła, jeżeli na danym terenie istnieją warunki dostarczania ciepła z efektywnego energetycznie systemu ciepłowniczego. Polega to na wyznaczeniu procentowego udziału ciepła dostarczanego do danej sieci ciepłowniczej wytworzonego w instalacjach OZE, ciepła użytkowego w kogeneracji lub ciepła odpadowego z instalacji przemysłowych.

Jako energetycznie efektywny określono system ciepłowniczy, w którym wykorzystuje się co najmniej:

1. w 50% energię z odnawialnych źródeł energii, lub 
2. w 50% ciepło odpadowe, lub
3. w 75% ciepło pochodzące z kogeneracji, lub
4. w 50% połączenie ciepła, o którym mowa w pkt 1–3.

Oblicza się wskaźniki nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej dla indywidualnego źródła ciepła oraz dla sieci ciepłowniczej i wskazuje, który sposób dostarczania ciepła zapewnia większą efektywność energetyczną. Formuły tych obliczeń nie zostały zmienione, natomiast zmieniono zawartość tabeli podającej wartości nakładu nieodnawialnej energii pierwotnej. W szczególności:

• dla energii elektrycznej wartość współczynnika nakładu wynosi 2,5 (dotychczas 3,0),
• wprowadzono współczynnik dla biogazu o wartości 0,5,
• wprowadzono współczynniki dla energii słonecznej, wiatrowej i geotermii o wartości 0,0.

Uzyskanie i sprzedaż tzw. białych certyfikatów

Audyty efektywności energetycznej są podstawą do złożenia wniosku o wydanie świadectwa efektywności energetycznej, czyli „białego certyfikatu”. Szczegółowe zasady składania tych wniosków zostały określone w Informacji Prezesa URE nr 69/2016 w sprawie zasad wydawania świadectw efektywności energetycznej [6].

W załączniku do tej informacji podany został wzór wniosku o wydanie świadectwa, do którego dołącza się następujące załączniki:

1. audyt efektywności energetycznej,
2. oświadczenie wg art. 20 ust. 5 ustawy, w którym wnioskodawca świadomy odpowiedzialności karnej potwierdza, że dane podane we wniosku są zgodne z prawdą oraz że nie zachodzą przesłanki wykluczające możliwość uzyskania świadectwa (wg art. 20 ust 2 ustawy),
3. harmonogram realizacji planowanego przedsięwzięcia zawierający poszczególne etapy planowanych działań i ich terminów realizacji ze wskazaniem działania będącego rozpoczęciem przedsięwzięcia. Wzór harmonogramu podany jest w Informacji [6],
4. informacja dotycząca pomocy publicznej uzyskanej przez wnioskodawcę lub pomocy, o którą wystąpił,
5. informacja dotycząca sposobu finansowania planowanego przedsięwzięcia,
6. dokumenty, z których wynika prawo osób do reprezentowania wnioskodawcy (np. odpis z rejestru KRS),
7. dowód zapłaty 17 zł opłaty skarbowej za wydanie świadectwa.

Prezes URE wydaje świadectwo w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku. Podmiot, któremu wydano świadectwo, po zakończeniu realizacji przedsięwzięcia sporządza kolejny audyt efektywności energetycznej, potwierdzający, że w wyniku realizacji przedsięwzięcia uzyskane zostały planowane oszczędności energii. Nie wykonuje tego audytu, jeżeli planowane oszczędności nie przekraczają 100 toe rocznie. W terminie 45 dni od zakończenia przedsięwzięcia podmiot ten składa Prezesowi URE zawiadomienie wraz z audytem i oświadczeniem wg art. 24 ust. 1 pkt 2.

W terminie 30 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia Prezes URE informuje Towarową Giełdę Energii (TGE) o świadectwie efektywności wydanym dla podmiotu wskazanego w świadectwie. Z chwilą zapisania świadectwa w rejestrze prowadzonym przez TGE powstają prawa majątkowe wynikające ze świadectwa, które są towarem giełdowym, i wtedy właściciel świadectwa może je sprzedać i w ten sposób uzyskać zwrot części kosztu poniesionego na zrealizowanie przedsięwzięcia poprawiającego efektywność energetyczną.

W celu dokonania transakcji sprzedaży świadectwa na Towarowej Giełdzie Energii trzeba uzyskać status członka Rejestru Świadectw Pochodzenia TGE oraz zawrzeć umowę z domem maklerskim, który będzie reprezentował inwestora przy sprzedaży świadectwa.

• Z transakcją na giełdzie związane są więc dodatkowe formalności oraz koszty, a w szczególności koszt wpisu do rejestru świadectw (3 zł/toe) oraz prowizji maklerskiej (np. 15 zł/toe), do której dolicza się opłatę transakcyjną pobieraną przez TGE za zawarcie transakcji, opłatę ewidencyjną pobieraną przez Rejestr Świadectw Pochodzenia oraz opłaty pobierane za rozliczenie transakcji i wydanie dokumentów potwierdzających transakcję.
• Do tych opłat doliczany jest podatek VAT, o ile taki obowiązek wynika z odrębnych przepisów. W sumie obciążenia te mogą zmniejszyć dochód ze sprzedaży o 20–30 zł/toe.

Sprzedaż świadectwa stanowi pomoc w sfinansowaniu przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej.

Wielkość tej pomocy finansowej zależy od wielkości uzyskanej oszczędności energii (liczby oszczędzonych toe) oraz ceny sprzedaży świadectwa na giełdzie (zł/toe), a ta może być bardzo różna.

Ceny sprzedaży świadectw nie przekroczą ustalonej w ustawie wysokości opłaty zastępczej, którą opłacają przedsiębiorstwa energetyczne, jeżeli nie przedstawią w URE zakupionych świadectw.

Zgodnie z ustawą (art. 12 ust. 2) opłata zastępcza w 2017 roku wynosi 1500 zł/toe, a w następnych latach corocznie zwiększa się o 5% w stosunku do opłaty obowiązującej w roku poprzednim.

W ramach tej górnej granicy cena świadectw na giełdzie zależy od relacji ich podaży i popytu, a mamy tu do czynienia ze stałym popytem, ale nieznaną wielkością podaży.

Roczna oszczędność energii obowiązująca przedsiębiorstwa energetyczne i inne „podmioty zobowiązane” wynosi 1,5% sprzedanej w danym roku energii, a wiec jest to ściśle określona liczba toe, natomiast liczba wydawanych świadectw i zawarta w nich liczba toe oszczędności nie jest ograniczona.

Zatem suma oszczędności uzyskanych w ciągu roku przez inwestorów i potwierdzonych w świadectwach może przekraczać zapotrzebowanie na ich sprzedaż na giełdzie, co prowadzi do obniżenia ich cen lub do braku możliwości sprzedaży.

Takie zjawisko wystąpiło już w 2017 roku, gdy w kolejnych sesjach giełdowych ceny sprzedaży 1 toe były stopniowo obniżane od ok. 900 aż do ok. 500 zł/toe.

Świadectwa mają wartość nieograniczoną terminowo, a więc niesprzedane na jednej sesji mogą być wystawione na sprzedaż na następnych sesjach.

Dla realizatora przedsięwzięcia każda wielkość pomocy finansowej jest pożądana, ale ważne jest, jaka część [%] poniesionych nakładów może zostać pokryta przez sprzedaż białego certyfikatu. W przypadku inwestycji takich, jak np. termomodernizacja budynków, których czas zwrotu jest długi, kwota uzyskana ze sprzedaży świadectw pokrywa tylko niewielką część nakładów.

Przykład:

W wyniku przedsięwzięcia o koszcie 300 000 zł obniżono zużycie energii o 12 toe/rok i koszty zużycia energii o 20 000 zł/rok (SPBT = 15 lat).

Przy cenie sprzedaży świadectwa 800 zł/toe (po uwzględnieniu kosztów sprzedaży) inwestor uzyska zwrot kosztów w wysokości 9600 zł, czyli 3,2%, ale jeżeli cena giełdowa wyniesie tylko 500 zł, to zwrot wyniesie 6000 zł, czyli tylko 2,0%, a więc będzie to bardzo niewielka pomoc w sfinansowaniu przedsięwzięcia.

Odczuwalna pomoc ze sprzedaży białych certyfikatów ma miejsce w przypadku inwestycji o krótkim czasie zwrotu, czyli uzyskania dużych oszczędności rocznych kosztów przy niewysokich nakładach. Na przykład przy uzyskiwaniu oszczędności energii elektrycznej przez wymianę silników lub źródeł światła, gdy np. kosztem 60 000 zł uzyskuje się obniżenie zużycia energii o 15 toe/rok, nawet przy cenie 500 zł/toe uzyskuje się ze sprzedaży świadectwa 7500 zł, czyli zwrot ok. 12,5% poniesionych kosztów.

Pomoc finansowa uzyskana w systemie białych certyfikatów zawsze zależy od wielkości oszczędności energii określonej w audycie, dlatego prawidłowo sporządzony audyt jest podstawą działań zmierzających do uzyskania i sprzedaży świadectwa dla przedsięwzięcia dotyczącego poprawy efektywności energetycznej.

Literatura

1. Rozporządzenie Ministra Energii z dnia 5 października 2017 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu sporządzania audytu efektywności energetycznej oraz metod obliczania oszczędności energii (DzU 2017, poz. 1912).
2. Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (DzU 2016, poz. 831).
3. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej (Dz.Urz. UE nr L 315/1).
4. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących ekoprojektu dla produktów związanych z energią (Dz.Urz. UE nr L 285/10).
5. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 640/2009 z dnia 22 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy 2005/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla silników elektrycznych (Dz.Urz. UE nr L 191/26).
6. Informacja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr 69/2016 w sprawie zasad wydawania świadectw efektywności energetycznej na podstawie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej. Warszawa, 16 grudnia 2016r.
7. Robakiewicz M., System białych certyfikatów po zmianie ustawy, „Rynek Instalacyjny” nr 1–2/2017.8. http://www.me.gov.pl/Energetyka/Polityka energetyczna/Efektywność energetyczna.

Chcesz być na bieżąco? Zapisz się do naszego newslettera!